ഏവം ദേവ ചതുര്ദശാത്മകജഗദ്രൂപേണ ജാതഃ പുന-
സ്തസ്യോര്ധ്വം ഖലു സത്യലോകനിലയേ ജാതോഽസി ധാതാ സ്വയമ് ।
യം ശംസംതി ഹിരണ്യഗര്ഭമഖിലത്രൈലോക്യജീവാത്മകം
യോഽഭൂത് സ്ഫീതരജോവികാരവികസന്നാനാസിസൃക്ഷാരസഃ ॥1॥
സോഽയം വിശ്വവിസര്ഗദത്തഹൃദയഃ സംപശ്യമാനഃ സ്വയം
ബോധം ഖല്വനവാപ്യ വിശ്വവിഷയം ചിംതാകുലസ്തസ്ഥിവാന് ।
താവത്ത്വം ജഗതാം പതേ തപ തപേത്യേവം ഹി വൈഹായസീം
വാണീമേനമശിശ്രവഃ ശ്രുതിസുഖാം കുര്വംസ്തപഃപ്രേരണാമ് ॥2॥
കോഽസൌ മാമവദത് പുമാനിതി ജലാപൂര്ണേ ജഗന്മംഡലേ
ദിക്ഷൂദ്വീക്ഷ്യ കിമപ്യനീക്ഷിതവതാ വാക്യാര്ഥമുത്പശ്യതാ ।
ദിവ്യം വര്ഷസഹസ്രമാത്തതപസാ തേന ത്വമാരാധിത –
സ്തസ്മൈ ദര്ശിതവാനസി സ്വനിലയം വൈകുംഠമേകാദ്ഭുതമ് ॥3॥
മായാ യത്ര കദാപി നോ വികുരുതേ ഭാതേ ജഗദ്ഭ്യോ ബഹിഃ
ശോകക്രോധവിമോഹസാധ്വസമുഖാ ഭാവാസ്തു ദൂരം ഗതാഃ ।
സാംദ്രാനംദഝരീ ച യത്ര പരമജ്യോതിഃപ്രകാശാത്മകേ
തത്തേ ധാമ വിഭാവിതം വിജയതേ വൈകുംഠരൂപം വിഭോ ॥4॥
യസ്മിന്നാമ ചതുര്ഭുജാ ഹരിമണിശ്യാമാവദാതത്വിഷോ
നാനാഭൂഷണരത്നദീപിതദിശോ രാജദ്വിമാനാലയാഃ ।
ഭക്തിപ്രാപ്തതഥാവിധോന്നതപദാ ദീവ്യംതി ദിവ്യാ ജനാ-
തത്തേ ധാമ നിരസ്തസര്വശമലം വൈകുംഠരൂപം ജയേത് ॥5॥
നാനാദിവ്യവധൂജനൈരഭിവൃതാ വിദ്യുല്ലതാതുല്യയാ
വിശ്വോന്മാദനഹൃദ്യഗാത്രലതയാ വിദ്യോതിതാശാംതരാ ।
ത്വത്പാദാംബുജസൌരഭൈകകുതുകാല്ലക്ഷ്മീഃ സ്വയം ലക്ഷ്യതേ
യസ്മിന് വിസ്മയനീയദിവ്യവിഭവം തത്തേ പദം ദേഹി മേ ॥6॥
തത്രൈവം പ്രതിദര്ശിതേ നിജപദേ രത്നാസനാധ്യാസിതം
ഭാസ്വത്കോടിലസത്കിരീടകടകാദ്യാകല്പദീപ്രാകൃതി ।
ശ്രീവത്സാംകിതമാത്തകൌസ്തുഭമണിച്ഛായാരുണം കാരണം
വിശ്വേഷാം തവ രൂപമൈക്ഷത വിധിസ്തത്തേ വിഭോ ഭാതു മേ ॥7॥
കാലാംഭോദകലായകോമലരുചീചക്രേണ ചക്രം ദിശാ –
മാവൃണ്വാനമുദാരമംദഹസിതസ്യംദപ്രസന്നാനനമ് ।
രാജത്കംബുഗദാരിപംകജധരശ്രീമദ്ഭുജാമംഡലം
സ്രഷ്ടുസ്തുഷ്ടികരം വപുസ്തവ വിഭോ മദ്രോഗമുദ്വാസയേത് ॥8॥
ദൃഷ്ട്വാ സംഭൃതസംഭ്രമഃ കമലഭൂസ്ത്വത്പാദപാഥോരുഹേ
ഹര്ഷാവേശവശംവദോ നിപതിതഃ പ്രീത്യാ കൃതാര്ഥീഭവന് ।
ജാനാസ്യേവ മനീഷിതം മമ വിഭോ ജ്ഞാനം തദാപാദയ
ദ്വൈതാദ്വൈതഭവത്സ്വരൂപപരമിത്യാചഷ്ട തം ത്വാം ഭജേ ॥9॥
ആതാമ്രേ ചരണേ വിനമ്രമഥ തം ഹസ്തേന ഹസ്തേ സ്പൃശന്
ബോധസ്തേ ഭവിതാ ന സര്ഗവിധിഭിര്ബംധോഽപി സംജായതേ ।
ഇത്യാഭാഷ്യ ഗിരം പ്രതോഷ്യ നിതരാം തച്ചിത്തഗൂഢഃ സ്വയം
സൃഷ്ടൌ തം സമുദൈരയഃ സ ഭഗവന്നുല്ലാസയോല്ലാഘതാമ് ॥10॥