ത്വാമേകദാ ഗുരുമരുത്പുരനാഥ വോഢും
ഗാഢാധിരൂഢഗരിമാണമപാരയംതീ ।
മാതാ നിധായ ശയനേ കിമിദം ബതേതി
ധ്യായംത്യചേഷ്ടത ഗൃഹേഷു നിവിഷ്ടശംകാ ॥1॥
താവദ്വിദൂരമുപകര്ണിതഘോരഘോഷ-
വ്യാജൃംഭിപാംസുപടലീപരിപൂരിതാശഃ ।
വാത്യാവപുസ്സ കില ദൈത്യവരസ്തൃണാവ-
ര്താഖ്യോ ജഹാര ജനമാനസഹാരിണം ത്വാമ് ॥2॥
ഉദ്ദാമപാംസുതിമിരാഹതദൃഷ്ടിപാതേ
ദ്രഷ്ടും കിമപ്യകുശലേ പശുപാലലോകേ ।
ഹാ ബാലകസ്യ കിമിതി ത്വദുപാംതമാപ്താ
മാതാ ഭവംതമവിലോക്യ ഭൃശം രുരോദ ॥3॥
താവത് സ ദാനവവരോഽപി ച ദീനമൂര്തി-
ര്ഭാവത്കഭാരപരിധാരണലൂനവേഗഃ ।
സംകോചമാപ തദനു ക്ഷതപാംസുഘോഷേ
ഘോഷേ വ്യതായത ഭവജ്ജനനീനിനാദഃ ॥4॥
രോദോപകര്ണനവശാദുപഗമ്യ ഗേഹം
ക്രംദത്സു നംദമുഖഗോപകുലേഷു ദീനഃ ।
ത്വാം ദാനവസ്ത്വഖിലമുക്തികരം മുമുക്ഷു-
സ്ത്വയ്യപ്രമുംചതി പപാത വിയത്പ്രദേശാത് ॥5॥
രോദാകുലാസ്തദനു ഗോപഗണാ ബഹിഷ്ഠ-
പാഷാണപൃഷ്ഠഭുവി ദേഹമതിസ്ഥവിഷ്ഠമ് ।
പ്രൈക്ഷംത ഹംത നിപതംതമമുഷ്യ വക്ഷ-
സ്യക്ഷീണമേവ ച ഭവംതമലം ഹസംതമ് ॥6॥
ഗ്രാവപ്രപാതപരിപിഷ്ടഗരിഷ്ഠദേഹ-
ഭ്രഷ്ടാസുദുഷ്ടദനുജോപരി ധൃഷ്ടഹാസമ് ।
ആഘ്നാനമംബുജകരേണ ഭവംതമേത്യ
ഗോപാ ദധുര്ഗിരിവരാദിവ നീലരത്നമ് ॥7॥
ഏകൈകമാശു പരിഗൃഹ്യ നികാമനംദ-
ന്നംദാദിഗോപപരിരബ്ധവിചുംബിതാംഗമ് ।
ആദാതുകാമപരിശംകിതഗോപനാരീ-
ഹസ്താംബുജപ്രപതിതം പ്രണുമോ ഭവംതമ് ॥8॥
ഭൂയോഽപി കിന്നു കൃണുമഃ പ്രണതാര്തിഹാരീ
ഗോവിംദ ഏവ പരിപാലയതാത് സുതം നഃ ।
ഇത്യാദി മാതരപിതൃപ്രമുഖൈസ്തദാനീം
സംപ്രാര്ഥിതസ്ത്വദവനായ വിഭോ ത്വമേവ ॥9॥
വാതാത്മകം ദനുജമേവമയി പ്രധൂന്വന്
വാതോദ്ഭവാന് മമ ഗദാന് കിമു നോ ധുനോഷി ।
കിം വാ കരോമി പുനരപ്യനിലാലയേശ
നിശ്ശേഷരോഗശമനം മുഹുരര്ഥയേ ത്വാമ് ॥10॥