અયિ દેવ પુરા કિલ ત્વયિ સ્વયમુત્તાનશયે સ્તનંધયે ।
પરિજૃંભણતો વ્યપાવૃતે વદને વિશ્વમચષ્ટ વલ્લવી ॥1॥
પુનરપ્યથ બાલકૈઃ સમં ત્વયિ લીલાનિરતે જગત્પતે ।
ફલસંચયવંચનક્રુધા તવ મૃદ્ભોજનમૂચુરર્ભકાઃ ॥2॥
અયિ તે પ્રલયાવધૌ વિભો ક્ષિતિતોયાદિસમસ્તભક્ષિણઃ ।
મૃદુપાશનતો રુજા ભવેદિતિ ભીતા જનની ચુકોપ સા ॥3॥
અયિ દુર્વિનયાત્મક ત્વયા કિમુ મૃત્સા બત વત્સ ભક્ષિતા ।
ઇતિ માતૃગિરં ચિરં વિભો વિતથાં ત્વં પ્રતિજજ્ઞિષે હસન્ ॥4॥
અયિ તે સકલૈર્વિનિશ્ચિતે વિમતિશ્ચેદ્વદનં વિદાર્યતામ્ ।
ઇતિ માતૃવિભર્ત્સિતો મુખં વિકસત્પદ્મનિભં વ્યદારયઃ ॥5॥
અપિ મૃલ્લવદર્શનોત્સુકાં જનનીં તાં બહુ તર્પયન્નિવ ।
પૃથિવીં નિખિલાં ન કેવલં ભુવનાન્યપ્યખિલાન્યદીદૃશઃ ॥6॥
કુહચિદ્વનમંબુધિઃ ક્વચિત્ ક્વચિદભ્રં કુહચિદ્રસાતલમ્ ।
મનુજા દનુજાઃ ક્વચિત્ સુરા દદૃશે કિં ન તદા ત્વદાનને ॥7॥
કલશાંબુધિશાયિનં પુનઃ પરવૈકુંઠપદાધિવાસિનમ્ ।
સ્વપુરશ્ચ નિજાર્ભકાત્મકં કતિધા ત્વાં ન દદર્શ સા મુખે ॥8॥
વિકસદ્ભુવને મુખોદરે નનુ ભૂયોઽપિ તથાવિધાનનઃ ।
અનયા સ્ફુટમીક્ષિતો ભવાનનવસ્થાં જગતાં બતાતનોત્ ॥9॥
ધૃતતત્ત્વધિયં તદા ક્ષણં જનનીં તાં પ્રણયેન મોહયન્ ।
સ્તનમંબ દિશેત્યુપાસજન્ ભગવન્નદ્ભુતબાલ પાહિ મામ્ ॥10॥