(ઋગ્વેદે અંતિમં સૂક્તં)
ઓં સંસ॒મિદ્યુવસે વૃષ॒ન્નગ્ને॒ વિશ્વા᳚ન્ય॒ર્ય આ ।
ઇ॒ળસ્પ॒દે સમિ॑ધ્યસે॒ સ નો॒ વસૂ॒ન્યાભર ॥
સંગ॑ચ્છધ્વં॒ સંવઁદધ્વં॒ સં-વોઁ॒ મનાં᳚સિ જાનતામ્ ।
દે॒વા ભા॒ગં-યઁથા॒ પૂર્વે᳚ સંજાના॒ના ઉ॒પાસતે ॥
સ॒મા॒નો મંત્રઃ॒ સમિતિઃ સમા॒ની સમા॒નં મન॑સ્સ॒હ ચિ॒ત્તમે᳚ષામ્ ।
સ॒મા॒નં મંત્રમ॒ભિમં᳚ત્રયે વઃ સમા॒નેન વો હ॒વિષા᳚ જુહોમિ ॥
સ॒મા॒ની વ॒ આકૂ᳚તિઃ સમા॒ના હૃદયાનિ વઃ ।
સ॒મા॒નમ॑સ્તુ વો॒ મનો॒ યથા᳚ વઃ॒ સુસ॒હાસતિ ॥
ઓં શાંતિઃ॒ શંતિઃ॒ શાંતિઃ॑ ॥