ഹിരണ്യാക്ഷം താവദ്വരദ ഭവദന്വേഷണപരം
ചരംതം സാംവര്തേ പയസി നിജജംഘാപരിമിതേ ।
ഭവദ്ഭക്തോ ഗത്വാ കപടപടുധീര്നാരദമുനിഃ
ശനൈരൂചേ നംദന് ദനുജമപി നിംദംസ്തവ ബലമ് ॥1॥
സ മായാവീ വിഷ്ണുര്ഹരതി ഭവദീയാം വസുമതീം
പ്രഭോ കഷ്ടം കഷ്ടം കിമിദമിതി തേനാഭിഗദിതഃ ।
നദന് ക്വാസൌ ക്വാസവിതി സ മുനിനാ ദര്ശിതപഥോ
ഭവംതം സംപ്രാപദ്ധരണിധരമുദ്യംതമുദകാത് ॥2॥
അഹോ ആരണ്യോഽയം മൃഗ ഇതി ഹസംതം ബഹുതരൈ-
ര്ദുരുക്തൈര്വിധ്യംതം ദിതിസുതമവജ്ഞായ ഭഗവന് ।
മഹീം ദൃഷ്ട്വാ ദംഷ്ട്രാശിരസി ചകിതാം സ്വേന മഹസാ
പയോധാവാധായ പ്രസഭമുദയുംക്ഥാ മൃധവിധൌ ॥3॥
ഗദാപാണൌ ദൈത്യേ ത്വമപി ഹി ഗൃഹീതോന്നതഗദോ
നിയുദ്ധേന ക്രീഡന് ഘടഘടരവോദ്ഘുഷ്ടവിയതാ ।
രണാലോകൌത്സുക്യാന്മിലതി സുരസംഘേ ദ്രുതമമും
നിരുംധ്യാഃ സംധ്യാതഃ പ്രഥമമിതി ധാത്രാ ജഗദിഷേ ॥4॥
ഗദോന്മര്ദേ തസ്മിംസ്തവ ഖലു ഗദായാം ദിതിഭുവോ
ഗദാഘാതാദ്ഭൂമൌ ഝടിതി പതിതായാമഹഹ! ഭോഃ ।
മൃദുസ്മേരാസ്യസ്ത്വം ദനുജകുലനിര്മൂലനചണം
മഹാചക്രം സ്മൃത്വാ കരഭുവി ദധാനോ രുരുചിഷേ ॥5॥
തതഃ ശൂലം കാലപ്രതിമരുഷി ദൈത്യേ വിസൃജതി
ത്വയി ഛിംദത്യേനത് കരകലിതചക്രപ്രഹരണാത് ।
സമാരുഷ്ടോ മുഷ്ട്യാ സ ഖലു വിതുദംസ്ത്വാം സമതനോത്
ഗലന്മായേ മായാസ്ത്വയി കില ജഗന്മോഹനകരീഃ ॥6॥
ഭവച്ചക്രജ്യോതിഷ്കണലവനിപാതേന വിധുതേ
തതോ മായാചക്രേ വിതതഘനരോഷാംധമനസമ് ।
ഗരിഷ്ഠാഭിര്മുഷ്ടിപ്രഹൃതിഭിരഭിഘ്നംതമസുരം
സ്വപാദാംഗുഷ്ഠേന ശ്രവണപദമൂലേ നിരവധീഃ ॥7॥
മഹാകായഃ സോഽയം തവ ചരണപാതപ്രമഥിതോ
ഗലദ്രക്തോ വക്ത്രാദപതദൃഷിഭിഃ ശ്ലാഘിതഹതിഃ ।
തദാ ത്വാമുദ്ദാമപ്രമദഭരവിദ്യോതിഹൃദയാ
മുനീംദ്രാഃ സാംദ്രാഭിഃ സ്തുതിഭിരനുവന്നധ്വരതനുമ് ॥8॥
ത്വചി ഛംദോ രോമസ്വപി കുശഗണശ്ചക്ഷുഷി ഘൃതം
ചതുര്ഹോതാരോഽംഘ്രൌ സ്രുഗപി വദനേ ചോദര ഇഡാ ।
ഗ്രഹാ ജിഹ്വായാം തേ പരപുരുഷ കര്ണേ ച ചമസാ
വിഭോ സോമോ വീര്യം വരദ ഗലദേശേഽപ്യുപസദഃ ॥9॥
മുനീംദ്രൈരിത്യാദിസ്തവനമുഖരൈര്മോദിതമനാ
മഹീയസ്യാ മൂര്ത്യാ വിമലതരകീര്ത്യാ ച വിലസന് ।
സ്വധിഷ്ണ്യം സംപ്രാപ്തഃ സുഖരസവിഹാരീ മധുരിപോ
നിരുംധ്യാ രോഗം മേ സകലമപി വാതാലയപതേ ॥10॥