സമനുസ്മൃതതാവകാംഘ്രിയുഗ്മഃ
സ മനുഃ പംകജസംഭവാംഗജന്മാ ।
നിജമംതരമംതരായഹീനം
ചരിതം തേ കഥയന് സുഖം നിനായ ॥1॥
സമയേ ഖലു തത്ര കര്ദമാഖ്യോ
ദ്രുഹിണച്ഛായഭവസ്തദീയവാചാ ।
ധൃതസര്ഗരസോ നിസര്ഗരമ്യം
ഭഗവംസ്ത്വാമയുതം സമാഃ സിഷേവേ ॥2॥
ഗരുഡോപരി കാലമേഘക്രമം
വിലസത്കേലിസരോജപാണിപദ്മമ് ।
ഹസിതോല്ലസിതാനനം വിഭോ ത്വം
വപുരാവിഷ്കുരുഷേ സ്മ കര്ദമായ ॥3॥
സ്തുവതേ പുലകാവൃതായ തസ്മൈ
മനുപുത്രീം ദയിതാം നവാപി പുത്രീഃ ।
കപിലം ച സുതം സ്വമേവ പശ്ചാത്
സ്വഗതിം ചാപ്യനുഗൃഹ്യ നിര്ഗതോഽഭൂഃ ॥4॥
സ മനുഃ ശതരൂപയാ മഹിഷ്യാ
ഗുണവത്യാ സുതയാ ച ദേവഹൂത്യാ ।
ഭവദീരിതനാരദോപദിഷ്ടഃ
സമഗാത് കര്ദമമാഗതിപ്രതീക്ഷമ് ॥5॥
മനുനോപഹൃതാം ച ദേവഹൂതിം
തരുണീരത്നമവാപ്യ കര്ദമോഽസൌ ।
ഭവദര്ചനനിവൃതോഽപി തസ്യാം
ദൃഢശുശ്രൂഷണയാ ദധൌ പ്രസാദമ് ॥6॥
സ പുനസ്ത്വദുപാസനപ്രഭാവാ-
ദ്ദയിതാകാമകൃതേ കൃതേ വിമാനേ ।
വനിതാകുലസംകുലോ നവാത്മാ
വ്യഹരദ്ദേവപഥേഷു ദേവഹൂത്യാ ॥7॥
ശതവര്ഷമഥ വ്യതീത്യ സോഽയം
നവ കന്യാഃ സമവാപ്യ ധന്യരൂപാഃ ।
വനയാനസമുദ്യതോഽപി കാംതാ-
ഹിതകൃത്ത്വജ്ജനനോത്സുകോ ന്യവാത്സീത് ॥8॥
നിജഭര്തൃഗിരാ ഭവന്നിഷേവാ-
നിരതായാമഥ ദേവ ദേവഹൂത്യാമ് ।
കപിലസ്ത്വമജായഥാ ജനാനാം
പ്രഥയിഷ്യന് പരമാത്മതത്ത്വവിദ്യാമ് ॥9॥
വനമേയുഷി കര്ദമേ പ്രസന്നേ
മതസര്വസ്വമുപാദിശന് ജനന്യൈ ।
കപിലാത്മക വായുമംദിരേശ
ത്വരിതം ത്വം പരിപാഹി മാം ഗദൌഘാത് ॥10॥