മതിരിഹ ഗുണസക്താ ബംധകൃത്തേഷ്വസക്താ
ത്വമൃതകൃദുപരുംധേ ഭക്തിയോഗസ്തു സക്തിമ് ।
മഹദനുഗമലഭ്യാ ഭക്തിരേവാത്ര സാധ്യാ
കപിലതനുരിതി ത്വം ദേവഹൂത്യൈ ന്യഗാദീഃ ॥1॥
പ്രകൃതിമഹദഹംകാരാശ്ച മാത്രാശ്ച ഭൂതാ-
ന്യപി ഹൃദപി ദശാക്ഷീ പൂരുഷഃ പംചവിംശഃ ।
ഇതി വിദിതവിഭാഗോ മുച്യതേഽസൌ പ്രകൃത്യാ
കപിലതനുരിതി ത്വം ദേവഹൂത്യൈ ന്യഗാദീഃ ॥2॥
പ്രകൃതിഗതഗുണൌഘൈര്നാജ്യതേ പൂരുഷോഽയം
യദി തു സജതി തസ്യാം തത് ഗുണാസ്തം ഭജേരന് ।
മദനുഭജനതത്ത്വാലോചനൈഃ സാഽപ്യപേയാത്
കപിലതനുരിതി ത്വം ദേവഹൂത്യൈ ന്യഗാദീഃ ॥3॥
വിമലമതിരുപാത്തൈരാസനാദ്യൈര്മദംഗം
ഗരുഡസമധിരൂഢം ദിവ്യഭൂഷായുധാംകമ് ।
രുചിതുലിതതമാലം ശീലയേതാനുവേലം
കപിലതനുരിതി ത്വം ദേവഹൂത്യൈ ന്യഗാദീഃ ॥4॥
മമ ഗുണഗണലീലാകര്ണനൈഃ കീര്തനാദ്യൈ-
ര്മയി സുരസരിദോഘപ്രഖ്യചിത്താനുവൃത്തിഃ ।
ഭവതി പരമഭക്തിഃ സാ ഹി മൃത്യോര്വിജേത്രീ
കപിലതനുരിതി ത്വം ദേവഹൂത്യൈ ന്യഗാദീഃ ॥5॥
അഹഹ ബഹുലഹിംസാസംചിതാര്ഥൈഃ കുടുംബം
പ്രതിദിനമനുപുഷ്ണന് സ്ത്രീജിതോ ബാലലാലീ ।
വിശതി ഹി ഗൃഹസക്തോ യാതനാം മയ്യഭക്തഃ
കപിലതനുരിതിത്വം ദേവഹൂത്യൈ ന്യഗാദീഃ ॥6॥
യുവതിജഠരഖിന്നോ ജാതബോധോഽപ്യകാംഡേ
പ്രസവഗലിതബോധഃ പീഡയോല്ലംഘ്യ ബാല്യമ് ।
പുനരപി ബത മുഹ്യത്യേവ താരുണ്യകാലേ
കപിലതനുരിതി ത്വം ദേവഹൂത്യൈ ന്യഗാദീഃ ॥7॥
പിതൃസുരഗണയാജീ ധാര്മികോ യോ ഗൃഹസ്ഥഃ
സ ച നിപതതി കാലേ ദക്ഷിണാധ്വോപഗാമീ ।
മയി നിഹിതമകാമം കര്മ തൂദക്പഥാര്ഥം
കപില്തനുരിതി ത്വം ദേവഹൂത്യൈ ന്യഗാദീഃ ॥8॥
ഇതി സുവിദിതവേദ്യാം ദേവ ഹേ ദേവഹൂതിം
കൃതനുതിമനുഗൃഹ്യ ത്വം ഗതോ യോഗിസംഘൈഃ ।
വിമലമതിരഥാഽസൌ ഭക്തിയോഗേന മുക്താ
ത്വമപി ജനഹിതാര്ഥം വര്തസേ പ്രാഗുദീച്യാമ് ॥9॥
പരമ കിമു ബഹൂക്ത്യാ ത്വത്പദാംഭോജഭക്തിം
സകലഭയവിനേത്രീം സര്വകാമോപനേത്രീമ് ।
വദസി ഖലു ദൃഢം ത്വം തദ്വിധൂയാമയാന് മേ
ഗുരുപവനപുരേശ ത്വയ്യുപാധത്സ്വ ഭക്തിമ് ॥10॥