ദക്ഷോ വിരിംചതനയോഽഥ മനോസ്തനൂജാം
ലബ്ധ്വാ പ്രസൂതിമിഹ ഷോഡശ ചാപ കന്യാഃ ।
ധര്മേ ത്രയോദശ ദദൌ പിതൃഷു സ്വധാം ച
സ്വാഹാം ഹവിര്ഭുജി സതീം ഗിരിശേ ത്വദംശേ ॥1॥
മൂര്തിര്ഹി ധര്മഗൃഹിണീ സുഷുവേ ഭവംതം
നാരായണം നരസഖം മഹിതാനുഭാവമ് ।
യജ്ജന്മനി പ്രമുദിതാഃ കൃതതൂര്യഘോഷാഃ
പുഷ്പോത്കരാന് പ്രവവൃഷുര്നുനുവുഃ സുരൌഘാഃ ॥2॥
ദൈത്യം സഹസ്രകവചം കവചൈഃ പരീതം
സാഹസ്രവത്സരതപസ്സമരാഭിലവ്യൈഃ ।
പര്യായനിര്മിതതപസ്സമരൌ ഭവംതൌ
ശിഷ്ടൈകകംകടമമും ന്യഹതാം സലീലമ് ॥3॥
അന്വാചരന്നുപദിശന്നപി മോക്ഷധര്മം
ത്വം ഭ്രാതൃമാന് ബദരികാശ്രമമധ്യവാത്സീഃ ।
ശക്രോഽഥ തേ ശമതപോബലനിസ്സഹാത്മാ
ദിവ്യാംഗനാപരിവൃതം പ്രജിഘായ മാരമ് ॥4॥
കാമോ വസംതമലയാനിലബംധുശാലീ
കാംതാകടാക്ഷവിശിഖൈര്വികസദ്വിലാസൈഃ ।
വിധ്യന്മുഹുര്മുഹുരകംപമുദീക്ഷ്യ ച ത്വാം
ഭീരുസ്ത്വയാഽഥ ജഗദേ മൃദുഹാസഭാജാ ॥5॥
ഭീത്യാഽലമംഗജ വസംത സുരാംഗനാ വോ
മന്മാനസം ത്വിഹ ജുഷധ്വമിതി ബ്രുവാണഃ ।
ത്വം വിസ്മയേന പരിതഃ സ്തുവതാമഥൈഷാം
പ്രാദര്ശയഃ സ്വപരിചാരകകാതരാക്ഷീഃ ॥6॥
സമ്മോഹനായ മിലിതാ മദനാദയസ്തേ
ത്വദ്ദാസികാപരിമലൈഃ കില മോഹമാപുഃ ।
ദത്താം ത്വയാ ച ജഗൃഹുസ്ത്രപയൈവ സര്വ-
സ്വര്വാസിഗര്വശമനീം പുനരുര്വശീം താമ് ॥7॥
ദൃഷ്ട്വോര്വശീം തവ കഥാം ച നിശമ്യ ശക്രഃ
പര്യാകുലോഽജനി ഭവന്മഹിമാവമര്ശാത് ।
ഏവം പ്രശാംതരമണീയതരാവതാരാ-
ത്ത്വത്തോഽധികോ വരദ കൃഷ്ണതനുസ്ത്വമേവ ॥8॥
ദക്ഷസ്തു ധാതുരതിലാലനയാ രജോഽംധോ
നാത്യാദൃതസ്ത്വയി ച കഷ്ടമശാംതിരാസീത് ।
യേന വ്യരുംധ സ ഭവത്തനുമേവ ശര്വം
യജ്ഞേ ച വൈരപിശുനേ സ്വസുതാം വ്യമാനീത് ॥9॥
ക്രുദ്ധേശമര്ദിതമഖഃ സ തു കൃത്തശീര്ഷോ
ദേവപ്രസാദിതഹരാദഥ ലബ്ധജീവഃ ।
ത്വത്പൂരിതക്രതുവരഃ പുനരാപ ശാംതിം
സ ത്വം പ്രശാംതികര പാഹി മരുത്പുരേശ ॥10॥