ಜಾತಸ್ಯ ಧ್ರುವಕುಲ ಏವ ತುಂಗಕೀರ್ತೇ-
ರಂಗಸ್ಯ ವ್ಯಜನಿ ಸುತಃ ಸ ವೇನನಾಮಾ ।
ಯದ್ದೋಷವ್ಯಥಿತಮತಿಃ ಸ ರಾಜವರ್ಯ-
ಸ್ತ್ವತ್ಪಾದೇ ನಿಹಿತಮನಾ ವನಂ ಗತೋಽಭೂತ್ ॥1॥
ಪಾಪೋಽಪಿ ಕ್ಷಿತಿತಲಪಾಲನಾಯ ವೇನಃ
ಪೌರಾದ್ಯೈರುಪನಿಹಿತಃ ಕಠೋರವೀರ್ಯಃ ।
ಸರ್ವೇಭ್ಯೋ ನಿಜಬಲಮೇವ ಸಂಪ್ರಶಂಸನ್
ಭೂಚಕ್ರೇ ತವ ಯಜನಾನ್ಯಯಂ ನ್ಯರೌತ್ಸೀತ್ ॥2॥
ಸಂಪ್ರಾಪ್ತೇ ಹಿತಕಥನಾಯ ತಾಪಸೌಘೇ
ಮತ್ತೋಽನ್ಯೋ ಭುವನಪತಿರ್ನ ಕಶ್ಚನೇತಿ ।
ತ್ವನ್ನಿಂದಾವಚನಪರೋ ಮುನೀಶ್ವರೈಸ್ತೈಃ
ಶಾಪಾಗ್ನೌ ಶಲಭದಶಾಮನಾಯಿ ವೇನಃ ॥3॥
ತನ್ನಾಶಾತ್ ಖಲಜನಭೀರುಕೈರ್ಮುನೀಂದ್ರೈ-
ಸ್ತನ್ಮಾತ್ರಾ ಚಿರಪರಿರಕ್ಷಿತೇ ತದಂಗೇ ।
ತ್ಯಕ್ತಾಘೇ ಪರಿಮಥಿತಾದಥೋರುದಂಡಾ-
ದ್ದೋರ್ದಂಡೇ ಪರಿಮಥಿತೇ ತ್ವಮಾವಿರಾಸೀಃ ॥4॥
ವಿಖ್ಯಾತಃ ಪೃಥುರಿತಿ ತಾಪಸೋಪದಿಷ್ಟೈಃ
ಸೂತಾದ್ಯೈಃ ಪರಿಣುತಭಾವಿಭೂರಿವೀರ್ಯಃ ।
ವೇನಾರ್ತ್ಯಾ ಕಬಲಿತಸಂಪದಂ ಧರಿತ್ರೀ-
ಮಾಕ್ರಾಂತಾಂ ನಿಜಧನುಷಾ ಸಮಾಮಕಾರ್ಷೀಃ ॥5॥
ಭೂಯಸ್ತಾಂ ನಿಜಕುಲಮುಖ್ಯವತ್ಸಯುಕ್ತ್ಯೈ-
ರ್ದೇವಾದ್ಯೈಃ ಸಮುಚಿತಚಾರುಭಾಜನೇಷು ।
ಅನ್ನಾದೀನ್ಯಭಿಲಷಿತಾನಿ ಯಾನಿ ತಾನಿ
ಸ್ವಚ್ಛಂದಂ ಸುರಭಿತನೂಮದೂದುಹಸ್ತ್ವಮ್ ॥6॥
ಆತ್ಮಾನಂ ಯಜತಿ ಮಖೈಸ್ತ್ವಯಿ ತ್ರಿಧಾಮ-
ನ್ನಾರಬ್ಧೇ ಶತತಮವಾಜಿಮೇಧಯಾಗೇ ।
ಸ್ಪರ್ಧಾಲುಃ ಶತಮಖ ಏತ್ಯ ನೀಚವೇಷೋ
ಹೃತ್ವಾಽಶ್ವಂ ತವ ತನಯಾತ್ ಪರಾಜಿತೋಽಭೂತ್ ॥7॥
ದೇವೇಂದ್ರಂ ಮುಹುರಿತಿ ವಾಜಿನಂ ಹರಂತಂ
ವಹ್ನೌ ತಂ ಮುನಿವರಮಂಡಲೇ ಜುಹೂಷೌ ।
ರುಂಧಾನೇ ಕಮಲಭವೇ ಕ್ರತೋಃ ಸಮಾಪ್ತೌ
ಸಾಕ್ಷಾತ್ತ್ವಂ ಮಧುರಿಪುಮೈಕ್ಷಥಾಃ ಸ್ವಯಂ ಸ್ವಮ್ ॥8॥
ತದ್ದತ್ತಂ ವರಮುಪಲಭ್ಯ ಭಕ್ತಿಮೇಕಾಂ
ಗಂಗಾಂತೇ ವಿಹಿತಪದಃ ಕದಾಪಿ ದೇವ ।
ಸತ್ರಸ್ಥಂ ಮುನಿನಿವಹಂ ಹಿತಾನಿ ಶಂಸ-
ನ್ನೈಕ್ಷಿಷ್ಠಾಃ ಸನಕಮುಖಾನ್ ಮುನೀನ್ ಪುರಸ್ತಾತ್ ॥9॥
ವಿಜ್ಞಾನಂ ಸನಕಮುಖೋದಿತಂ ದಧಾನಃ
ಸ್ವಾತ್ಮಾನಂ ಸ್ವಯಮಗಮೋ ವನಾಂತಸೇವೀ ।
ತತ್ತಾದೃಕ್ಪೃಥುವಪುರೀಶ ಸತ್ವರಂ ಮೇ
ರೋಗೌಘಂ ಪ್ರಶಮಯ ವಾತಗೇಹವಾಸಿನ್ ॥10॥