వైవస్వతాఖ్యమనుపుత్రనభాగజాత-
నాభాగనామకనరేంద్రసుతోఽంబరీషః ।
సప్తార్ణవావృతమహీదయితోఽపి రేమే
త్వత్సంగిషు త్వయి చ మగ్నమనాస్సదైవ ॥1॥
త్వత్ప్రీతయే సకలమేవ వితన్వతోఽస్య
భక్త్యైవ దేవ నచిరాదభృథాః ప్రసాదమ్ ।
యేనాస్య యాచనమృతేఽప్యభిరక్షణార్థం
చక్రం భవాన్ ప్రవితతార సహస్రధారమ్ ॥2॥
స ద్వాదశీవ్రతమథో భవదర్చనార్థం
వర్షం దధౌ మధువనే యమునోపకంఠే ।
పత్న్యా సమం సుమనసా మహతీం వితన్వన్
పూజాం ద్విజేషు విసృజన్ పశుషష్టికోటిమ్ ॥3॥
తత్రాథ పారణదినే భవదర్చనాంతే
దుర్వాససాఽస్య మునినా భవనం ప్రపేదే ।
భోక్తుం వృతశ్చస నృపేణ పరార్తిశీలో
మందం జగామ యమునాం నియమాన్విధాస్యన్ ॥4॥
రాజ్ఞాఽథ పారణముహూర్తసమాప్తిఖేదా-
ద్వారైవ పారణమకారి భవత్పరేణ ।
ప్రాప్తో మునిస్తదథ దివ్యదృశా విజానన్
క్షిప్యన్ క్రుధోద్ధృతజటో వితతాన కృత్యామ్ ॥5॥
కృత్యాం చ తామసిధరాం భువనం దహంతీ-
మగ్రేఽభివీక్ష్యనృపతిర్న పదాచ్చకంపే ।
త్వద్భక్తబాధమభివీక్ష్య సుదర్శనం తే
కృత్యానలం శలభయన్ మునిమన్వధావీత్ ॥6॥
ధావన్నశేషభువనేషు భియా స పశ్యన్
విశ్వత్ర చక్రమపి తే గతవాన్ విరించమ్ ।
కః కాలచక్రమతిలంఘయతీత్యపాస్తః
శర్వం యయౌ స చ భవంతమవందతైవ ॥7॥
భూయో భవన్నిలయమేత్య మునిం నమంతం
ప్రోచే భవానహమృషే నను భక్తదాసః ।
జ్ఞానం తపశ్చ వినయాన్వితమేవ మాన్యం
యాహ్యంబరీషపదమేవ భజేతి భూమన్ ॥8॥
తావత్సమేత్య మునినా స గృహీతపాదో
రాజాఽపసృత్య భవదస్త్రమసావనౌషీత్ ।
చక్రే గతే మునిరదాదఖిలాశిషోఽస్మై
త్వద్భక్తిమాగసి కృతేఽపి కృపాం చ శంసన్ ॥9॥
రాజా ప్రతీక్ష్య మునిమేకసమామనాశ్వాన్
సంభోజ్య సాధు తమృషిం విసృజన్ ప్రసన్నమ్ ।
భుక్త్వా స్వయం త్వయి తతోఽపి దృఢం రతోఽభూ-
త్సాయుజ్యమాప చ స మాం పవనేశ పాయాః ॥10॥