తదను నందమమందశుభాస్పదం నృపపురీం కరదానకృతే గతం।
సమవలోక్య జగాద భవత్పితా విదితకంససహాయజనోద్యమః ॥1॥
అయి సఖే తవ బాలకజన్మ మాం సుఖయతేఽద్య నిజాత్మజజన్మవత్ ।
ఇతి భవత్పితృతాం వ్రజనాయకే సమధిరోప్య శశంస తమాదరాత్ ॥2॥
ఇహ చ సంత్యనిమిత్తశతాని తే కటకసీమ్ని తతో లఘు గమ్యతామ్ ।
ఇతి చ తద్వచసా వ్రజనాయకో భవదపాయభియా ద్రుతమాయయౌ ॥3॥
అవసరే ఖలు తత్ర చ కాచన వ్రజపదే మధురాకృతిరంగనా ।
తరలషట్పదలాలితకుంతలా కపటపోతక తే నికటం గతా ॥4॥
సపది సా హృతబాలకచేతనా నిశిచరాన్వయజా కిల పూతనా ।
వ్రజవధూష్విహ కేయమితి క్షణం విమృశతీషు భవంతముపాదదే ॥5॥
లలితభావవిలాసహృతాత్మభిర్యువతిభిః ప్రతిరోద్ధుమపారితా ।
స్తనమసౌ భవనాంతనిషేదుషీ ప్రదదుషీ భవతే కపటాత్మనే ॥5॥
సమధిరుహ్య తదంకమశంకితస్త్వమథ బాలకలోపనరోషితః ।
మహదివామ్రఫలం కుచమండలం ప్రతిచుచూషిథ దుర్విషదూషితమ్ ॥7॥
అసుభిరేవ సమం ధయతి త్వయి స్తనమసౌ స్తనితోపమనిస్వనా ।
నిరపతద్భయదాయి నిజం వపుః ప్రతిగతా ప్రవిసార్య భుజావుభౌ ॥8॥
భయదఘోషణభీషణవిగ్రహశ్రవణదర్శనమోహితవల్లవే ।
వ్రజపదే తదురఃస్థలఖేలనం నను భవంతమగృహ్ణత గోపికాః ॥9॥
భువనమంగలనామభిరేవ తే యువతిభిర్బహుధా కృతరక్షణః ।
త్వమయి వాతనికేతననాథ మామగదయన్ కురు తావకసేవకమ్ ॥10॥