മദനാതുരചേതസോഽന്വഹം ഭവദംഘ്രിദ്വയദാസ്യകാമ്യയാ ।
യമുനാതടസീമ്നി സൈകതീം തരലാക്ഷ്യോ ഗിരിജാം സമാര്ചിചന് ॥1॥
തവ നാമകഥാരതാഃ സമം സുദൃശഃ പ്രാതരുപാഗതാ നദീമ് ।
ഉപഹാരശതൈരപൂജയന് ദയിതോ നംദസുതോ ഭവേദിതി ॥2॥
ഇതി മാസമുപാഹിതവ്രതാസ്തരലാക്ഷീരഭിവീക്ഷ്യ താ ഭവാന് ।
കരുണാമൃദുലോ നദീതടം സമയാസീത്തദനുഗ്രഹേച്ഛയാ ॥3॥
നിയമാവസിതൌ നിജാംബരം തടസീമന്യവമുച്യ താസ്തദാ ।
യമുനാജലഖേലനാകുലാഃ പുരതസ്ത്വാമവലോക്യ ലജ്ജിതാഃ ॥4॥
ത്രപയാ നമിതാനനാസ്വഥോ വനിതാസ്വംബരജാലമംതികേ ।
നിഹിതം പരിഗൃഹ്യ ഭൂരുഹോ വിടപം ത്വം തരസാഽധിരൂഢവാന് ॥5॥
ഇഹ താവദുപേത്യ നീയതാം വസനം വഃ സുദൃശോ യഥായഥമ് ।
ഇതി നര്മമൃദുസ്മിതേ ത്വയി ബ്രുവതി വ്യാമുമുഹേ വധൂജനൈഃ ॥6॥
അയി ജീവ ചിരം കിശോര നസ്തവ ദാസീരവശീകരോഷി കിമ് ।
പ്രദിശാംബരമംബുജേക്ഷണേത്യുദിതസ്ത്വം സ്മിതമേവ ദത്തവാന് ॥7॥
അധിരുഹ്യ തടം കൃതാംജലീഃ പരിശുദ്ധാഃ സ്വഗതീര്നിരീക്ഷ്യ താഃ ।
വസനാന്യഖിലാന്യനുഗ്രഹം പുനരേവം ഗിരമപ്യദാ മുദാ ॥8॥
വിദിതം നനു വോ മനീഷിതം വദിതാരസ്ത്വിഹ യോഗ്യമുത്തരമ് ।
യമുനാപുലിനേ സചംദ്രികാഃ ക്ഷണദാ ഇത്യബലാസ്ത്വമൂചിവാന് ॥9॥
ഉപകര്ണ്യ ഭവന്മുഖച്യുതം മധുനിഷ്യംദി വചോ മൃഗീദൃശഃ ।
പ്രണയാദയി വീക്ഷ്യ വീക്ഷ്യ തേ വദനാബ്ജം ശനകൈര്ഗൃഹം ഗതാഃ ॥10॥
ഇതി നന്വനുഗൃഹ്യ വല്ലവീര്വിപിനാംതേഷു പുരേവ സംചരന് ।
കരുണാശിശിരോ ഹരേ ഹര ത്വരയാ മേ സകലാമയാവലിമ് ॥11॥