ತತಶ್ಚ ವೃಂದಾವನತೋಽತಿದೂರತೋ
ವನಂ ಗತಸ್ತ್ವಂ ಖಲು ಗೋಪಗೋಕುಲೈಃ ।
ಹೃದಂತರೇ ಭಕ್ತತರದ್ವಿಜಾಂಗನಾ-
ಕದಂಬಕಾನುಗ್ರಹಣಾಗ್ರಹಂ ವಹನ್ ॥1॥
ತತೋ ನಿರೀಕ್ಷ್ಯಾಶರಣೇ ವನಾಂತರೇ
ಕಿಶೋರಲೋಕಂ ಕ್ಷುಧಿತಂ ತೃಷಾಕುಲಮ್ ।
ಅದೂರತೋ ಯಜ್ಞಪರಾನ್ ದ್ವಿಜಾನ್ ಪ್ರತಿ
ವ್ಯಸರ್ಜಯೋ ದೀದಿವಿಯಾಚನಾಯ ತಾನ್ ॥2॥
ಗತೇಷ್ವಥೋ ತೇಷ್ವಭಿಧಾಯ ತೇಽಭಿಧಾಂ
ಕುಮಾರಕೇಷ್ವೋದನಯಾಚಿಷು ಪ್ರಭೋ ।
ಶ್ರುತಿಸ್ಥಿರಾ ಅಪ್ಯಭಿನಿನ್ಯುರಶ್ರುತಿಂ
ನ ಕಿಂಚಿದೂಚುಶ್ಚ ಮಹೀಸುರೋತ್ತಮಾಃ ॥3॥
ಅನಾದರಾತ್ ಖಿನ್ನಧಿಯೋ ಹಿ ಬಾಲಕಾಃ ।
ಸಮಾಯಯುರ್ಯುಕ್ತಮಿದಂ ಹಿ ಯಜ್ವಸು ।
ಚಿರಾದಭಕ್ತಾಃ ಖಲು ತೇ ಮಹೀಸುರಾಃ
ಕಥಂ ಹಿ ಭಕ್ತಂ ತ್ವಯಿ ತೈಃ ಸಮರ್ಪ್ಯತೇ ॥4॥
ನಿವೇದಯಧ್ವಂ ಗೃಹಿಣೀಜನಾಯ ಮಾಂ
ದಿಶೇಯುರನ್ನಂ ಕರುಣಾಕುಲಾ ಇಮಾಃ ।
ಇತಿ ಸ್ಮಿತಾರ್ದ್ರಂ ಭವತೇರಿತಾ ಗತಾ-
ಸ್ತೇ ದಾರಕಾ ದಾರಜನಂ ಯಯಾಚಿರೇ ॥5॥
ಗೃಹೀತನಾಮ್ನಿ ತ್ವಯಿ ಸಂಭ್ರಮಾಕುಲಾ-
ಶ್ಚತುರ್ವಿಧಂ ಭೋಜ್ಯರಸಂ ಪ್ರಗೃಹ್ಯ ತಾಃ ।
ಚಿರಂಧೃತತ್ವತ್ಪ್ರವಿಲೋಕನಾಗ್ರಹಾಃ
ಸ್ವಕೈರ್ನಿರುದ್ಧಾ ಅಪಿ ತೂರ್ಣಮಾಯಯುಃ ॥6॥
ವಿಲೋಲಪಿಂಛಂ ಚಿಕುರೇ ಕಪೋಲಯೋಃ
ಸಮುಲ್ಲಸತ್ಕುಂಡಲಮಾರ್ದ್ರಮೀಕ್ಷಿತೇ ।
ನಿಧಾಯ ಬಾಹುಂ ಸುಹೃದಂಸಸೀಮನಿ
ಸ್ಥಿತಂ ಭವಂತಂ ಸಮಲೋಕಯಂತ ತಾಃ ॥7॥
ತದಾ ಚ ಕಾಚಿತ್ತ್ವದುಪಾಗಮೋದ್ಯತಾ
ಗೃಹೀತಹಸ್ತಾ ದಯಿತೇನ ಯಜ್ವನಾ ।
ತದೈವ ಸಂಚಿಂತ್ಯ ಭವಂತಮಂಜಸಾ
ವಿವೇಶ ಕೈವಲ್ಯಮಹೋ ಕೃತಿನ್ಯಸೌ ॥8॥
ಆದಾಯ ಭೋಜ್ಯಾನ್ಯನುಗೃಹ್ಯ ತಾಃ ಪುನ-
ಸ್ತ್ವದಂಗಸಂಗಸ್ಪೃಹಯೋಜ್ಝತೀರ್ಗೃಹಮ್ ।
ವಿಲೋಕ್ಯ ಯಜ್ಞಾಯ ವಿಸರ್ಜಯನ್ನಿಮಾ-
ಶ್ಚಕರ್ಥ ಭರ್ತೃನಪಿ ತಾಸ್ವಗರ್ಹಣಾನ್ ॥9॥
ನಿರೂಪ್ಯ ದೋಷಂ ನಿಜಮಂಗನಾಜನೇ
ವಿಲೋಕ್ಯ ಭಕ್ತಿಂ ಚ ಪುನರ್ವಿಚಾರಿಭಿಃ
ಪ್ರಬುದ್ಧತತ್ತ್ವೈಸ್ತ್ವಮಭಿಷ್ಟುತೋ ದ್ವಿಜೈ-
ರ್ಮರುತ್ಪುರಾಧೀಶ ನಿರುಂಧಿ ಮೇ ಗದಾನ್ ॥10॥