തതശ്ച വൃംദാവനതോഽതിദൂരതോ
വനം ഗതസ്ത്വം ഖലു ഗോപഗോകുലൈഃ ।
ഹൃദംതരേ ഭക്തതരദ്വിജാംഗനാ-
കദംബകാനുഗ്രഹണാഗ്രഹം വഹന് ॥1॥
തതോ നിരീക്ഷ്യാശരണേ വനാംതരേ
കിശോരലോകം ക്ഷുധിതം തൃഷാകുലമ് ।
അദൂരതോ യജ്ഞപരാന് ദ്വിജാന് പ്രതി
വ്യസര്ജയോ ദീദിവിയാചനായ താന് ॥2॥
ഗതേഷ്വഥോ തേഷ്വഭിധായ തേഽഭിധാം
കുമാരകേഷ്വോദനയാചിഷു പ്രഭോ ।
ശ്രുതിസ്ഥിരാ അപ്യഭിനിന്യുരശ്രുതിം
ന കിംചിദൂചുശ്ച മഹീസുരോത്തമാഃ ॥3॥
അനാദരാത് ഖിന്നധിയോ ഹി ബാലകാഃ ।
സമായയുര്യുക്തമിദം ഹി യജ്വസു ।
ചിരാദഭക്താഃ ഖലു തേ മഹീസുരാഃ
കഥം ഹി ഭക്തം ത്വയി തൈഃ സമര്പ്യതേ ॥4॥
നിവേദയധ്വം ഗൃഹിണീജനായ മാം
ദിശേയുരന്നം കരുണാകുലാ ഇമാഃ ।
ഇതി സ്മിതാര്ദ്രം ഭവതേരിതാ ഗതാ-
സ്തേ ദാരകാ ദാരജനം യയാചിരേ ॥5॥
ഗൃഹീതനാമ്നി ത്വയി സംഭ്രമാകുലാ-
ശ്ചതുര്വിധം ഭോജ്യരസം പ്രഗൃഹ്യ താഃ ।
ചിരംധൃതത്വത്പ്രവിലോകനാഗ്രഹാഃ
സ്വകൈര്നിരുദ്ധാ അപി തൂര്ണമായയുഃ ॥6॥
വിലോലപിംഛം ചികുരേ കപോലയോഃ
സമുല്ലസത്കുംഡലമാര്ദ്രമീക്ഷിതേ ।
നിധായ ബാഹും സുഹൃദംസസീമനി
സ്ഥിതം ഭവംതം സമലോകയംത താഃ ॥7॥
തദാ ച കാചിത്ത്വദുപാഗമോദ്യതാ
ഗൃഹീതഹസ്താ ദയിതേന യജ്വനാ ।
തദൈവ സംചിംത്യ ഭവംതമംജസാ
വിവേശ കൈവല്യമഹോ കൃതിന്യസൌ ॥8॥
ആദായ ഭോജ്യാന്യനുഗൃഹ്യ താഃ പുന-
സ്ത്വദംഗസംഗസ്പൃഹയോജ്ഝതീര്ഗൃഹമ് ।
വിലോക്യ യജ്ഞായ വിസര്ജയന്നിമാ-
ശ്ചകര്ഥ ഭര്തൃനപി താസ്വഗര്ഹണാന് ॥9॥
നിരൂപ്യ ദോഷം നിജമംഗനാജനേ
വിലോക്യ ഭക്തിം ച പുനര്വിചാരിഭിഃ
പ്രബുദ്ധതത്ത്വൈസ്ത്വമഭിഷ്ടുതോ ദ്വിജൈ-
ര്മരുത്പുരാധീശ നിരുംധി മേ ഗദാന് ॥10॥