ഗോപീജനായ കഥിതം നിയമാവസാനേ
മാരോത്സവം ത്വമഥ സാധയിതും പ്രവൃത്തഃ ।
സാംദ്രേണ ചാംദ്രമഹസാ ശിശിരീകൃതാശേ
പ്രാപൂരയോ മുരലികാം യമുനാവനാംതേ ॥1॥
സമ്മൂര്ഛനാഭിരുദിതസ്വരമംഡലാഭിഃ
സമ്മൂര്ഛയംതമഖിലം ഭുവനാംതരാലമ് ।
ത്വദ്വേണുനാദമുപകര്ണ്യ വിഭോ തരുണ്യ-
സ്തത്താദൃശം കമപി ചിത്തവിമോഹമാപുഃ ॥2॥
താ ഗേഹകൃത്യനിരതാസ്തനയപ്രസക്താഃ
കാംതോപസേവനപരാശ്ച സരോരുഹാക്ഷ്യഃ ।
സര്വം വിസൃജ്യ മുരലീരവമോഹിതാസ്തേ
കാംതാരദേശമയി കാംതതനോ സമേതാഃ ॥3॥
കാശ്ചിന്നിജാംഗപരിഭൂഷണമാദധാനാ
വേണുപ്രണാദമുപകര്ണ്യ കൃതാര്ധഭൂഷാഃ ।
ത്വാമാഗതാ നനു തഥൈവ വിഭൂഷിതാഭ്യ-
സ്താ ഏവ സംരുരുചിരേ തവ ലോചനായ ॥4॥
ഹാരം നിതംബഭുവി കാചന ധാരയംതീ
കാംചീം ച കംഠഭുവി ദേവ സമാഗതാ ത്വാമ് ।
ഹാരിത്വമാത്മജഘനസ്യ മുകുംദ തുഭ്യം
വ്യക്തം ബഭാഷ ഇവ മുഗ്ധമുഖീ വിശേഷാത് ॥5॥
കാചിത് കുചേ പുനരസജ്ജിതകംചുലീകാ
വ്യാമോഹതഃ പരവധൂഭിരലക്ഷ്യമാണാ ।
ത്വാമായയൌ നിരുപമപ്രണയാതിഭാര-
രാജ്യാഭിഷേകവിധയേ കലശീധരേവ ॥6॥
കാശ്ചിത് ഗൃഹാത് കില നിരേതുമപാരയംത്യ-
സ്ത്വാമേവ ദേവ ഹൃദയേ സുദൃഢം വിഭാവ്യ ।
ദേഹം വിധൂയ പരചിത്സുഖരൂപമേകം
ത്വാമാവിശന് പരമിമാ നനു ധന്യധന്യാഃ ॥7॥
ജാരാത്മനാ ന പരമാത്മതയാ സ്മരംത്യോ
നാര്യോ ഗതാഃ പരമഹംസഗതിം ക്ഷണേന ।
തം ത്വാം പ്രകാശപരമാത്മതനും കഥംചി-
ച്ചിത്തേ വഹന്നമൃതമശ്രമമശ്നുവീയ ॥8॥
അഭ്യാഗതാഭിരഭിതോ വ്രജസുംദരീഭി-
ര്മുഗ്ധസ്മിതാര്ദ്രവദനഃ കരുണാവലോകീ ।
നിസ്സീമകാംതിജലധിസ്ത്വമവേക്ഷ്യമാണോ
വിശ്വൈകഹൃദ്യ ഹര മേ പവനേശ രോഗാന് ॥9॥