తవ విలోకనాద్గోపికాజనాః ప్రమదసంకులాః పంకజేక్షణ ।
అమృతధారయా సంప్లుతా ఇవ స్తిమితతాం దధుస్త్వత్పురోగతాః ॥1॥
తదను కాచన త్వత్కరాంబుజం సపది గృహ్ణతీ నిర్విశంకితమ్ ।
ఘనపయోధరే సన్నిధాయ సా పులకసంవృతా తస్థుషీ చిరమ్ ॥2॥
తవ విభోఽపరా కోమలం భుజం నిజగలాంతరే పర్యవేష్టయత్ ।
గలసముద్గతం ప్రాణమారుతం ప్రతినిరుంధతీవాతిహర్షులా ॥3॥
అపగతత్రపా కాపి కామినీ తవ ముఖాంబుజాత్ పూగచర్వితమ్ ।
ప్రతిగృహయ్య తద్వక్త్రపంకజే నిదధతీ గతా పూర్ణకామతామ్ ॥4॥
వికరుణో వనే సంవిహాయ మామపగతోఽసి కా త్వామిహ స్పృశేత్ ।
ఇతి సరోషయా తావదేకయా సజలలోచనం వీక్షితో భవాన్ ॥5॥
ఇతి ముదాఽఽకులైర్వల్లవీజనైః సమముపాగతో యామునే తటే ।
మృదుకుచాంబరైః కల్పితాసనే ఘుసృణభాసురే పర్యశోభథాః ॥6॥
కతివిధా కృపా కేఽపి సర్వతో ధృతదయోదయాః కేచిదాశ్రితే ।
కతిచిదీదృశా మాదృశేష్వపీత్యభిహితో భవాన్ వల్లవీజనైః ॥7॥
అయి కుమారికా నైవ శంక్యతాం కఠినతా మయి ప్రేమకాతరే ।
మయి తు చేతసో వోఽనువృత్తయే కృతమిదం మయేత్యూచివాన్ భవాన్ ॥8॥
అయి నిశమ్యతాం జీవవల్లభాః ప్రియతమో జనో నేదృశో మమ ।
తదిహ రమ్యతాం రమ్యయామినీష్వనుపరోధమిత్యాలపో విభో ॥9॥
ఇతి గిరాధికం మోదమేదురైర్వ్రజవధూజనైః సాకమారమన్ ।
కలితకౌతుకో రాసఖేలనే గురుపురీపతే పాహి మాం గదాత్ ॥10॥