തവ വിലോകനാദ്ഗോപികാജനാഃ പ്രമദസംകുലാഃ പംകജേക്ഷണ ।
അമൃതധാരയാ സംപ്ലുതാ ഇവ സ്തിമിതതാം ദധുസ്ത്വത്പുരോഗതാഃ ॥1॥
തദനു കാചന ത്വത്കരാംബുജം സപദി ഗൃഹ്ണതീ നിര്വിശംകിതമ് ।
ഘനപയോധരേ സന്നിധായ സാ പുലകസംവൃതാ തസ്ഥുഷീ ചിരമ് ॥2॥
തവ വിഭോഽപരാ കോമലം ഭുജം നിജഗലാംതരേ പര്യവേഷ്ടയത് ।
ഗലസമുദ്ഗതം പ്രാണമാരുതം പ്രതിനിരുംധതീവാതിഹര്ഷുലാ ॥3॥
അപഗതത്രപാ കാപി കാമിനീ തവ മുഖാംബുജാത് പൂഗചര്വിതമ് ।
പ്രതിഗൃഹയ്യ തദ്വക്ത്രപംകജേ നിദധതീ ഗതാ പൂര്ണകാമതാമ് ॥4॥
വികരുണോ വനേ സംവിഹായ മാമപഗതോഽസി കാ ത്വാമിഹ സ്പൃശേത് ।
ഇതി സരോഷയാ താവദേകയാ സജലലോചനം വീക്ഷിതോ ഭവാന് ॥5॥
ഇതി മുദാഽഽകുലൈര്വല്ലവീജനൈഃ സമമുപാഗതോ യാമുനേ തടേ ।
മൃദുകുചാംബരൈഃ കല്പിതാസനേ ഘുസൃണഭാസുരേ പര്യശോഭഥാഃ ॥6॥
കതിവിധാ കൃപാ കേഽപി സര്വതോ ധൃതദയോദയാഃ കേചിദാശ്രിതേ ।
കതിചിദീദൃശാ മാദൃശേഷ്വപീത്യഭിഹിതോ ഭവാന് വല്ലവീജനൈഃ ॥7॥
അയി കുമാരികാ നൈവ ശംക്യതാം കഠിനതാ മയി പ്രേമകാതരേ ।
മയി തു ചേതസോ വോഽനുവൃത്തയേ കൃതമിദം മയേത്യൂചിവാന് ഭവാന് ॥8॥
അയി നിശമ്യതാം ജീവവല്ലഭാഃ പ്രിയതമോ ജനോ നേദൃശോ മമ ।
തദിഹ രമ്യതാം രമ്യയാമിനീഷ്വനുപരോധമിത്യാലപോ വിഭോ ॥9॥
ഇതി ഗിരാധികം മോദമേദുരൈര്വ്രജവധൂജനൈഃ സാകമാരമന് ।
കലിതകൌതുകോ രാസഖേലനേ ഗുരുപുരീപതേ പാഹി മാം ഗദാത് ॥10॥