త్రిదివవర్ధకివర్ధితకౌశలం త్రిదశదత్తసమస్తవిభూతిమత్ ।
జలధిమధ్యగతం త్వమభూషయో నవపురం వపురంచితరోచిషా ॥1॥

దదుషి రేవతభూభృతి రేవతీం హలభృతే తనయాం విధిశాసనాత్ ।
మహితముత్సవఘోషమపూపుషః సముదితైర్ముదితైః సహ యాదవైః ॥2॥

అథ విదర్భసుతాం ఖలు రుక్మిణీం ప్రణయినీం త్వయి దేవ సహోదరః ।
స్వయమదిత్సత చేదిమహీభుజే స్వతమసా తమసాధుముపాశ్రయన్ ॥3॥

చిరధృతప్రణయా త్వయి బాలికా సపది కాంక్షితభంగసమాకులా ।
తవ నివేదయితుం ద్విజమాదిశత్ స్వకదనం కదనంగవినిర్మితమ్ ॥4॥

ద్విజసుతోఽపి చ తూర్ణముపాయయౌ తవ పురం హి దురాశదురాసదమ్ ।
ముదమవాప చ సాదరపూజితః స భవతా భవతాపహృతా స్వయమ్ ॥5॥

స చ భవంతమవోచత కుండినే నృపసుతా ఖలు రాజతి రుక్మిణీ ।
త్వయి సముత్సుకయా నిజధీరతారహితయా హి తయా ప్రహితోఽస్మ్యహమ్ ॥6॥

తవ హృతాఽస్మి పురైవ గుణైరహం హరతి మాం కిల చేదినృపోఽధునా ।
అయి కృపాలయ పాలయ మామితి ప్రజగదే జగదేకపతే తయా ॥7॥

అశరణాం యది మాం త్వముపేక్షసే సపది జీవితమేవ జహామ్యహమ్ ।
ఇతి గిరా సుతనోరతనోత్ భృశం సుహృదయం హృదయం తవ కాతరమ్ ॥8॥

అకథయస్త్వమథైనమయే సఖే తదధికా మమ మన్మథవేదనా ।
నృపసమక్షముపేత్య హరామ్యహం తదయి తాం దయితామసితేక్షణామ్ ॥9॥

ప్రముదితేన చ తేన సమం తదా రథగతో లఘు కుండినమేయివాన్ ।
గురుమరుత్పురనాయక మే భవాన్ వితనుతాం తనుతాం నిఖిలాపదామ్ ॥10॥