ബലസമേതബലാനുഗതോ ഭവാന് പുരമഗാഹത ഭീഷ്മകമാനിതഃ ।
ദ്വിജസുതം ത്വദുപാഗമവാദിനം ധൃതരസാ തരസാ പ്രണനാമ സാ ॥1॥

ഭുവനകാംതമവേക്ഷ്യ ഭവദ്വപുര്നൃപസുതസ്യ നിശമ്യ ച ചേഷ്ടിതമ് ।
വിപുലഖേദജുഷാം പുരവാസിനാം സരുദിതൈരുദിതൈരഗമന്നിശാ ॥2॥

തദനു വംദിതുമിംദുമുഖീ ശിവാം വിഹിതമംഗലഭൂഷണഭാസുരാ ।
നിരഗമത് ഭവദര്പിതജീവിതാ സ്വപുരതഃ പുരതഃ സുഭടാവൃതാ ॥3॥

കുലവധൂഭിരുപേത്യ കുമാരികാ ഗിരിസുതാം പരിപൂജ്യ ച സാദരമ് ।
മുഹുരയാചത തത്പദപംകജേ നിപതിതാ പതിതാം തവ കേവലമ് ॥4॥

സമവലോകകുതൂഹലസംകുലേ നൃപകുലേ നിഭൃതം ത്വയി ച സ്ഥിതേ ।
നൃപസുതാ നിരഗാദ്ഗിരിജാലയാത് സുരുചിരം രുചിരംജിതദിങ്മുഖാ ॥5॥

ഭുവനമോഹനരൂപരുചാ തദാ വിവശിതാഖിലരാജകദംബയാ ।
ത്വമപി ദേവ കടാക്ഷവിമോക്ഷണൈഃ പ്രമദയാ മദയാംചകൃഷേ മനാക് ॥6॥

ക്വനു ഗമിഷ്യസി ചംദ്രമുഖീതി താം സരസമേത്യ കരേണ ഹരന് ക്ഷണാത് ।
സമധിരോപ്യ രഥം ത്വമപാഹൃഥാ ഭുവി തതോ വിതതോ നിനദോ ദ്വിഷാമ് ॥7॥

ക്വ നു ഗതഃ പശുപാല ഇതി ക്രുധാ കൃതരണാ യദുഭിശ്ച ജിതാ നൃപാഃ ।
ന തു ഭവാനുദചാല്യത തൈരഹോ പിശുനകൈഃ ശുനകൈരിവ കേസരീ ॥8॥

തദനു രുക്മിണമാഗതമാഹവേ വധമുപേക്ഷ്യ നിബധ്യ വിരൂപയന് ।
ഹൃതമദം പരിമുച്യ ബലോക്തിഭിഃ പുരമയാ രമയാ സഹ കാംതയാ ॥9॥

നവസമാഗമലജ്ജിതമാനസാം പ്രണയകൌതുകജൃംഭിതമന്മഥാമ് ।
അരമയഃ ഖലു നാഥ യഥാസുഖം രഹസി താം ഹസിതാംശുലസന്മുഖീമ് ॥10॥

വിവിധനര്മഭിരേവമഹര്നിശം പ്രമദമാകലയന് പുനരേകദാ ।
ഋജുമതേഃ കില വക്രഗിരാ ഭവാന് വരതനോരതനോദതിലോലതാമ് ॥11॥

തദധികൈരഥ ലാലനകൌശലൈഃ പ്രണയിനീമധികം സുഖയന്നിമാമ് ।
അയി മുകുംദ ഭവച്ചരിതാനി നഃ പ്രഗദതാം ഗദതാംതിമപാകുരു ॥12॥