రామేఽథ గోకులగతే ప్రమదాప్రసక్తే
హూతానుపేతయమునాదమనే మదాంధే ।
స్వైరం సమారమతి సేవకవాదమూఢో
దూతం న్యయుంక్త తవ పౌండ్రకవాసుదేవః ॥1॥
నారాయణోఽహమవతీర్ణ ఇహాస్మి భూమౌ
ధత్సే కిల త్వమపి మామకలక్షణాని ।
ఉత్సృజ్య తాని శరణం వ్రజ మామితి త్వాం
దూతో జగాద సకలైర్హసితః సభాయామ్ ॥2॥
దూతేఽథ యాతవతి యాదవసైనికైస్త్వం
యాతో దదర్శిథ వపుః కిల పౌండ్రకీయమ్ ।
తాపేన వక్షసి కృతాంకమనల్పమూల్య-
శ్రీకౌస్తుభం మకరకుండలపీతచేలమ్ ॥3॥
కాలాయసం నిజసుదర్శనమస్యతోఽస్య
కాలానలోత్కరకిరేణ సుదర్శనేన ।
శీర్షం చకర్తిథ మమర్దిథ చాస్య సేనాం
తన్మిత్రకాశిపశిరోఽపి చకర్థ కాశ్యామ్ ॥4॥
జాల్యేన బాలకగిరాఽపి కిలాహమేవ
శ్రీవాసుదేవ ఇతి రూఢమతిశ్చిరం సః ।
సాయుజ్యమేవ భవదైక్యధియా గతోఽభూత్
కో నామ కస్య సుకృతం కథమిత్యవేయాత్ ॥5॥
కాశీశ్వరస్య తనయోఽథ సుదక్షిణాఖ్యః
శర్వం ప్రపూజ్య భవతే విహితాభిచారః ।
కృత్యానలం కమపి బాణ్రరణాతిభీతై-
ర్భూతైః కథంచన వృతైః సమమభ్యముంచత్ ॥6॥
తాలప్రమాణచరణామఖిలం దహంతీం
కృత్యాం విలోక్య చకితైః కథితోఽపి పౌరైః ।
ద్యూతోత్సవే కిమపి నో చలితో విభో త్వం
పార్శ్వస్థమాశు విససర్జిథ కాలచక్రమ్ ॥7॥
అభ్యాపతత్యమితధామ్ని భవన్మహాస్త్రే
హా హేతి విద్రుతవతీ ఖలు ఘోరకృత్యా।
రోషాత్ సుదక్షిణమదక్షిణచేష్టితం తం
పుప్లోష చక్రమపి కాశిపురీమధాక్షీత్ ॥8॥
స ఖలు వివిదో రక్షోఘాతే కృతోపకృతిః పురా
తవ తు కలయా మృత్యుం ప్రాప్తుం తదా ఖలతాం గతః ।
నరకసచివో దేశక్లేశం సృజన్ నగరాంతికే
ఝటితి హలినా యుధ్యన్నద్ధా పపాత తలాహతః ॥9॥
సాంబం కౌరవ్యపుత్రీహరణనియమితం సాంత్వనార్థీ కురూణాం
యాతస్తద్వాక్యరోషోద్ధృతకరినగరో మోచయామాస రామః ।
తే ఘాత్యాః పాండవేయైరితి యదుపృతనాం నాముచస్త్వం తదానీం
తం త్వాం దుర్బోధలీలం పవనపురపతే తాపశాంత్యై నిషేవే ॥10॥