രാമേഽഥ ഗോകുലഗതേ പ്രമദാപ്രസക്തേ
ഹൂതാനുപേതയമുനാദമനേ മദാംധേ ।
സ്വൈരം സമാരമതി സേവകവാദമൂഢോ
ദൂതം ന്യയുംക്ത തവ പൌംഡ്രകവാസുദേവഃ ॥1॥
നാരായണോഽഹമവതീര്ണ ഇഹാസ്മി ഭൂമൌ
ധത്സേ കില ത്വമപി മാമകലക്ഷണാനി ।
ഉത്സൃജ്യ താനി ശരണം വ്രജ മാമിതി ത്വാം
ദൂതോ ജഗാദ സകലൈര്ഹസിതഃ സഭായാമ് ॥2॥
ദൂതേഽഥ യാതവതി യാദവസൈനികൈസ്ത്വം
യാതോ ദദര്ശിഥ വപുഃ കില പൌംഡ്രകീയമ് ।
താപേന വക്ഷസി കൃതാംകമനല്പമൂല്യ-
ശ്രീകൌസ്തുഭം മകരകുംഡലപീതചേലമ് ॥3॥
കാലായസം നിജസുദര്ശനമസ്യതോഽസ്യ
കാലാനലോത്കരകിരേണ സുദര്ശനേന ।
ശീര്ഷം ചകര്തിഥ മമര്ദിഥ ചാസ്യ സേനാം
തന്മിത്രകാശിപശിരോഽപി ചകര്ഥ കാശ്യാമ് ॥4॥
ജാല്യേന ബാലകഗിരാഽപി കിലാഹമേവ
ശ്രീവാസുദേവ ഇതി രൂഢമതിശ്ചിരം സഃ ।
സായുജ്യമേവ ഭവദൈക്യധിയാ ഗതോഽഭൂത്
കോ നാമ കസ്യ സുകൃതം കഥമിത്യവേയാത് ॥5॥
കാശീശ്വരസ്യ തനയോഽഥ സുദക്ഷിണാഖ്യഃ
ശര്വം പ്രപൂജ്യ ഭവതേ വിഹിതാഭിചാരഃ ।
കൃത്യാനലം കമപി ബാണ്രരണാതിഭീതൈ-
ര്ഭൂതൈഃ കഥംചന വൃതൈഃ സമമഭ്യമുംചത് ॥6॥
താലപ്രമാണചരണാമഖിലം ദഹംതീം
കൃത്യാം വിലോക്യ ചകിതൈഃ കഥിതോഽപി പൌരൈഃ ।
ദ്യൂതോത്സവേ കിമപി നോ ചലിതോ വിഭോ ത്വം
പാര്ശ്വസ്ഥമാശു വിസസര്ജിഥ കാലചക്രമ് ॥7॥
അഭ്യാപതത്യമിതധാമ്നി ഭവന്മഹാസ്ത്രേ
ഹാ ഹേതി വിദ്രുതവതീ ഖലു ഘോരകൃത്യാ।
രോഷാത് സുദക്ഷിണമദക്ഷിണചേഷ്ടിതം തം
പുപ്ലോഷ ചക്രമപി കാശിപുരീമധാക്ഷീത് ॥8॥
സ ഖലു വിവിദോ രക്ഷോഘാതേ കൃതോപകൃതിഃ പുരാ
തവ തു കലയാ മൃത്യും പ്രാപ്തും തദാ ഖലതാം ഗതഃ ।
നരകസചിവോ ദേശക്ലേശം സൃജന് നഗരാംതികേ
ഝടിതി ഹലിനാ യുധ്യന്നദ്ധാ പപാത തലാഹതഃ ॥9॥
സാംബം കൌരവ്യപുത്രീഹരണനിയമിതം സാംത്വനാര്ഥീ കുരൂണാം
യാതസ്തദ്വാക്യരോഷോദ്ധൃതകരിനഗരോ മോചയാമാസ രാമഃ ।
തേ ഘാത്യാഃ പാംഡവേയൈരിതി യദുപൃതനാം നാമുചസ്ത്വം തദാനീം
തം ത്വാം ദുര്ബോധലീലം പവനപുരപതേ താപശാംത്യൈ നിഷേവേ ॥10॥