(ఋగ్వేద – 10.037)
నమో॑ మి॒త్రస్య॒ వరు॑ణస్య॒ చక్ష॑సే మ॒హో దే॒వాయ॒ తదృ॒తం స॑పర్యత ।
దూ॒రే॒దృశే॑ దే॒వజా॑తాయ కే॒తవే॑ ది॒వస్పు॒త్రాయ॒ సూ॒ర్యా॑య శంసత ॥ 1
సా మా॑ స॒త్యోక్తిః॒ పరి॑ పాతు వి॒శ్వతో॒ ద్యావా॑ చ॒ యత్ర॑ త॒తన॒న్నహా॑ని చ ।
విశ్వ॑మ॒న్యన్ని వి॑శతే॒ యదేజ॑తి వి॒శ్వాహాపో॑ వి॒శ్వాహోదే॑తి॒ సూర్యః॑ ॥ 2
న తే॒ అదే॑వః ప్ర॒దివో॒ ని వా॑సతే॒ యదే॑త॒శేభిః॑ పత॒రై ర॑థ॒ర్యసి॑ ।
ప్రా॒చీన॑మ॒న్యదను॑ వర్తతే॒ రజ॒ ఉద॒న్యేన॒ జ్యాతి॑షా యాసి సూర్య ॥ 3
యేన॑ సూర్య॒ జ్యోతి॑షా॒ బాధ॑సే॒ తమో॒ జగ॑చ్చ॒ విశ్వ॑ముది॒యర్షి॑ భా॒నునా॑ ।
తేనా॒స్మద్విశ్వా॒మని॑రా॒మనా॑హుతి॒మపామీ॑వా॒మప॑ దు॒ష్ష్వప్న్యం॑ సువ ॥ 4
విశ్వ॑స్య॒ హి ప్రేషి॑తో॒ రక్ష॑సి వ్ర॒తమహే॑ళయన్ను॒చ్చర॑సి స్వ॒ధా అను॑ ।
యద॒ద్య త్వా॑ సూర్యోప॒బ్రవా॑మహై॒ తం నో॑ దే॒వా అను॑ మంసీరత॒ క్రతు॑మ్ ॥ 5
తం నో॒ ద్యావా॑పృథి॒వీ తన్న॒ ఆప॒ ఇంద్రః॑ శృణ్వంతు మ॒రుతో॒ హవం॒-వఀచః॑ ।
మా శూనే॑ భూమ॒ సూర్య॑స్య సం॒దృశి॑ భ॒ద్రం జీవం॑తో జర॒ణామ॑శీమహి ॥ 6
వి॒శ్వాహా॑ త్వా సు॒మన॑సః సు॒చక్ష॑సః ప్ర॒జావం॑తో అనమీ॒వా అనా॑గసః ।
ఉ॒ద్యంతం॑ త్వా మిత్రమహో ది॒వేది॑వే॒ జ్యోగ్జీ॒వాః ప్రతి॑ పశ్యేమ సూర్య ॥ 7
మహి॒ జ్యోతి॒ర్బిభ్ర॑తం త్వా విచక్షణ॒ భాస్వం॑తం॒ చక్షు॑షేచక్షుషే॒ మయః॑ ।
ఆ॒రోహం॑తం బృహ॒తః పాజ॑స॒స్పరి॑ వ॒యం జీ॒వాః ప్రతి॑ పశ్యేమ సూర్య ॥ 8
యస్య॑ తే॒ విశ్వా॒ భువ॑నాని కే॒తునా॒ ప్ర చేర॑తే॒ ని చ॑ వి॒శంతే॑ అ॒క్తుభిః॑ ।
అ॒నా॒గా॒స్త్వేన॑ హరికేశ సూ॒ర్యాహ్నా॑హ్నా నో॒ వస్య॑సావస్య॒సోది॑హి ॥ 9
శం నో॑ భవ॒ చక్ష॑సా॒ శం నో॒ అహ్నా॒ శం భా॒నునా॒ శం హి॒మా శం ఘృణేన॑ ।
యథా॒ శమధ్వం॒ఛమస॑ద్దురో॒ణే తత్సూ॑ర్య॒ ద్రవి॑ణం ధేహి చి॒త్రమ్ ॥ 10
అ॒స్మాకం॑ దేవా ఉ॒భయా॑య॒ జన్మ॑నే॒ శర్మ॑ యచ్ఛత ద్వి॒పదే॒ చతు॑ష్పదే ।
అ॒దత్పిబ॑దూ॒ర్జయ॑మాన॒మాశి॑తం॒ తద॒స్మే శం-యోఀర॑ర॒పో ద॑ధాతన ॥ 11
యద్వో॑ దేవాశ్చకృ॒మ జి॒హ్వయా॑ గు॒రు మన॑సో వా॒ ప్రయు॑తీ దేవ॒హేళ॑నమ్ ।
అరా॑వా॒ యో నో॑ అ॒భి దు॑చ్ఛునా॒యతే॒ తస్మిం॒తదేనో॑ వసవో॒ ని ధే॑తన ॥ 12
ఓం శాంతిః॒ శాంతిః॒ శాంతిః॑ ।