जनक उवाच ॥
प्रकृत्या शून्यचित्तो यः प्रमादाद् भावभावनः ।
निद्रितो बोधित इव क्षीणसंस्मरणो हि सः ॥ 14-1॥
क्व धनानि क्व मित्राणि क्व मे विषयदस्यवः ।
क्व शास्त्रं क्व च विज्ञानं यदा मे गलिता स्पृहा ॥ 14-2॥
विज्ञाते साक्षिपुरुषे परमात्मनि चेश्वरे ।
नैराश्ये बन्धमोक्षे च न चिन्ता मुक्तये मम ॥ 14-3॥
अन्तर्विकल्पशून्यस्य बहिः स्वच्छन्दचारिणः ।
भ्रान्तस्येव दशास्तास्तास्तादृशा एव जानते ॥ 14-4॥
(प्रहर्षणीवृत्तम् -)तज्ज्ञानं प्रशमकरं यदिन्द्रियाणांतज्ज्ञेयं यदुपनिषत्सु निश्चितार्थम् ।ते धन्या भुवि परमार्थनिश्चितेहाःशेषास्तु भ्रमनिलये परिभ्रमन्तः ॥ 1॥ (वसन्ततिलकावृत्तम् -)आदौ विजित्य विषयान्मदमोहराग-द्वेषादिशत्रुगणमाहृतयोगराज्याः ।ज्ञात्वा मतं समनुभूयपरात्मविद्या-कान्तासुखं वनगृहे विचरन्ति धन्याः ॥ 2॥ त्यक्त्वा गृहे रतिमधोगतिहेतुभूताम्आत्मेच्छयोपनिषदर्थरसं पिबन्तः…
Read moreवेदान्तडिण्डिमास्तत्वमेकमुद्धोषयन्ति यत् ।आस्तां पुरस्तान्तत्तेजो दक्षिणामूर्तिसञ्ज्ञितम् ॥ 1 आत्माऽनात्मा पदार्थौ द्वौ भोक्तृभोग्यत्वलक्षणौ ।ब्रह्मेवाऽऽत्मान देहादिरिति वेदान्तडिण्डिमः ॥ 2 ज्ञानाऽज्ञाने पदार्थों द्वावात्मनो बन्धमुक्तिदौ ।ज्ञानान्मुक्ति निर्बन्धोऽन्यदिति वेदान्तडिण्डिमः ॥ 3 ज्ञातृ ज्ञेयं पदार्थौ द्वौ भास्य…
Read more