(ઋગ્વેદ – 10.037)
નમો॑ મિ॒ત્રસ્ય॒ વરુ॑ણસ્ય॒ ચક્ષ॑સે મ॒હો દે॒વાય॒ તદૃ॒તં સ॑પર્યત ।
દૂ॒રે॒દૃશે॑ દે॒વજા॑તાય કે॒તવે॑ દિ॒વસ્પુ॒ત્રાય॒ સૂ॒ર્યા॑ય શંસત ॥ 1
સા મા॑ સ॒ત્યોક્તિઃ॒ પરિ॑ પાતુ વિ॒શ્વતો॒ દ્યાવા॑ ચ॒ યત્ર॑ ત॒તન॒ન્નહા॑નિ ચ ।
વિશ્વ॑મ॒ન્યન્નિ વિ॑શતે॒ યદેજ॑તિ વિ॒શ્વાહાપો॑ વિ॒શ્વાહોદે॑તિ॒ સૂર્યઃ॑ ॥ 2
ન તે॒ અદે॑વઃ પ્ર॒દિવો॒ નિ વા॑સતે॒ યદે॑ત॒શેભિઃ॑ પત॒રૈ ર॑થ॒ર્યસિ॑ ।
પ્રા॒ચીન॑મ॒ન્યદનુ॑ વર્તતે॒ રજ॒ ઉદ॒ન્યેન॒ જ્યાતિ॑ષા યાસિ સૂર્ય ॥ 3
યેન॑ સૂર્ય॒ જ્યોતિ॑ષા॒ બાધ॑સે॒ તમો॒ જગ॑ચ્ચ॒ વિશ્વ॑મુદિ॒યર્ષિ॑ ભા॒નુના॑ ।
તેના॒સ્મદ્વિશ્વા॒મનિ॑રા॒મના॑હુતિ॒મપામી॑વા॒મપ॑ દુ॒ષ્ષ્વપ્ન્યં॑ સુવ ॥ 4
વિશ્વ॑સ્ય॒ હિ પ્રેષિ॑તો॒ રક્ષ॑સિ વ્ર॒તમહે॑ળયન્નુ॒ચ્ચર॑સિ સ્વ॒ધા અનુ॑ ।
યદ॒દ્ય ત્વા॑ સૂર્યોપ॒બ્રવા॑મહૈ॒ તં નો॑ દે॒વા અનુ॑ મંસીરત॒ ક્રતુ॑મ્ ॥ 5
તં નો॒ દ્યાવા॑પૃથિ॒વી તન્ન॒ આપ॒ ઇંદ્રઃ॑ શૃણ્વંતુ મ॒રુતો॒ હવં॒-વઁચઃ॑ ।
મા શૂને॑ ભૂમ॒ સૂર્ય॑સ્ય સં॒દૃશિ॑ ભ॒દ્રં જીવં॑તો જર॒ણામ॑શીમહિ ॥ 6
વિ॒શ્વાહા॑ ત્વા સુ॒મન॑સઃ સુ॒ચક્ષ॑સઃ પ્ર॒જાવં॑તો અનમી॒વા અના॑ગસઃ ।
ઉ॒દ્યંતં॑ ત્વા મિત્રમહો દિ॒વેદિ॑વે॒ જ્યોગ્જી॒વાઃ પ્રતિ॑ પશ્યેમ સૂર્ય ॥ 7
મહિ॒ જ્યોતિ॒ર્બિભ્ર॑તં ત્વા વિચક્ષણ॒ ભાસ્વં॑તં॒ ચક્ષુ॑ષેચક્ષુષે॒ મયઃ॑ ।
આ॒રોહં॑તં બૃહ॒તઃ પાજ॑સ॒સ્પરિ॑ વ॒યં જી॒વાઃ પ્રતિ॑ પશ્યેમ સૂર્ય ॥ 8
યસ્ય॑ તે॒ વિશ્વા॒ ભુવ॑નાનિ કે॒તુના॒ પ્ર ચેર॑તે॒ નિ ચ॑ વિ॒શંતે॑ અ॒ક્તુભિઃ॑ ।
અ॒ના॒ગા॒સ્ત્વેન॑ હરિકેશ સૂ॒ર્યાહ્ના॑હ્ના નો॒ વસ્ય॑સાવસ્ય॒સોદિ॑હિ ॥ 9
શં નો॑ ભવ॒ ચક્ષ॑સા॒ શં નો॒ અહ્ના॒ શં ભા॒નુના॒ શં હિ॒મા શં ઘૃણેન॑ ।
યથા॒ શમધ્વં॒છમસ॑દ્દુરો॒ણે તત્સૂ॑ર્ય॒ દ્રવિ॑ણં ધેહિ ચિ॒ત્રમ્ ॥ 10
અ॒સ્માકં॑ દેવા ઉ॒ભયા॑ય॒ જન્મ॑ને॒ શર્મ॑ યચ્છત દ્વિ॒પદે॒ ચતુ॑ષ્પદે ।
અ॒દત્પિબ॑દૂ॒ર્જય॑માન॒માશિ॑તં॒ તદ॒સ્મે શં-યોઁર॑ર॒પો દ॑ધાતન ॥ 11
યદ્વો॑ દેવાશ્ચકૃ॒મ જિ॒હ્વયા॑ ગુ॒રુ મન॑સો વા॒ પ્રયુ॑તી દેવ॒હેળ॑નમ્ ।
અરા॑વા॒ યો નો॑ અ॒ભિ દુ॑ચ્છુના॒યતે॒ તસ્મિં॒તદેનો॑ વસવો॒ નિ ધે॑તન ॥ 12
ઓં શાંતિઃ॒ શાંતિઃ॒ શાંતિઃ॑ ।