ಸ್ವಾಯಂಭುವೋ ಮನುರಥೋ ಜನಸರ್ಗಶೀಲೋ
ದೃಷ್ಟ್ವಾ ಮಹೀಮಸಮಯೇ ಸಲಿಲೇ ನಿಮಗ್ನಾಮ್ ।
ಸ್ರಷ್ಟಾರಮಾಪ ಶರಣಂ ಭವದಂಘ್ರಿಸೇವಾ-
ತುಷ್ಟಾಶಯಂ ಮುನಿಜನೈಃ ಸಹ ಸತ್ಯಲೋಕೇ ॥1॥
ಕಷ್ಟಂ ಪ್ರಜಾಃ ಸೃಜತಿ ಮಯ್ಯವನಿರ್ನಿಮಗ್ನಾ
ಸ್ಥಾನಂ ಸರೋಜಭವ ಕಲ್ಪಯ ತತ್ ಪ್ರಜಾನಾಮ್ ।
ಇತ್ಯೇವಮೇಷ ಕಥಿತೋ ಮನುನಾ ಸ್ವಯಂಭೂಃ –
ರಂಭೋರುಹಾಕ್ಷ ತವ ಪಾದಯುಗಂ ವ್ಯಚಿಂತೀತ್ ॥ 2 ॥
ಹಾ ಹಾ ವಿಭೋ ಜಲಮಹಂ ನ್ಯಪಿಬಂ ಪುರಸ್ತಾ-
ದದ್ಯಾಪಿ ಮಜ್ಜತಿ ಮಹೀ ಕಿಮಹಂ ಕರೋಮಿ ।
ಇತ್ಥಂ ತ್ವದಂಘ್ರಿಯುಗಲಂ ಶರಣಂ ಯತೋಽಸ್ಯ
ನಾಸಾಪುಟಾತ್ ಸಮಭವಃ ಶಿಶುಕೋಲರೂಪೀ ।3॥
ಅಂಗುಷ್ಠಮಾತ್ರವಪುರುತ್ಪತಿತಃ ಪುರಸ್ತಾತ್
ಭೋಯೋಽಥ ಕುಂಭಿಸದೃಶಃ ಸಮಜೃಂಭಥಾಸ್ತ್ವಮ್ ।
ಅಭ್ರೇ ತಥಾವಿಧಮುದೀಕ್ಷ್ಯ ಭವಂತಮುಚ್ಚೈ –
ರ್ವಿಸ್ಮೇರತಾಂ ವಿಧಿರಗಾತ್ ಸಹ ಸೂನುಭಿಃ ಸ್ವೈಃ ॥4॥
ಕೋಽಸಾವಚಿಂತ್ಯಮಹಿಮಾ ಕಿಟಿರುತ್ಥಿತೋ ಮೇ
ನಾಸಾಪುಟಾತ್ ಕಿಮು ಭವೇದಜಿತಸ್ಯ ಮಾಯಾ ।
ಇತ್ಥಂ ವಿಚಿಂತಯತಿ ಧಾತರಿ ಶೈಲಮಾತ್ರಃ
ಸದ್ಯೋ ಭವನ್ ಕಿಲ ಜಗರ್ಜಿಥ ಘೋರಘೋರಮ್ ॥5॥
ತಂ ತೇ ನಿನಾದಮುಪಕರ್ಣ್ಯ ಜನಸ್ತಪಃಸ್ಥಾಃ
ಸತ್ಯಸ್ಥಿತಾಶ್ಚ ಮುನಯೋ ನುನುವುರ್ಭವಂತಮ್ ।
ತತ್ಸ್ತೋತ್ರಹರ್ಷುಲಮನಾಃ ಪರಿಣದ್ಯ ಭೂಯ-
ಸ್ತೋಯಾಶಯಂ ವಿಪುಲಮೂರ್ತಿರವಾತರಸ್ತ್ವಮ್ ॥6॥
ಊರ್ಧ್ವಪ್ರಸಾರಿಪರಿಧೂಮ್ರವಿಧೂತರೋಮಾ
ಪ್ರೋತ್ಕ್ಷಿಪ್ತವಾಲಧಿರವಾಙ್ಮುಖಘೋರಘೋಣಃ ।
ತೂರ್ಣಪ್ರದೀರ್ಣಜಲದಃ ಪರಿಘೂರ್ಣದಕ್ಷ್ಣಾ
ಸ್ತೋತೃನ್ ಮುನೀನ್ ಶಿಶಿರಯನ್ನವತೇರಿಥ ತ್ವಮ್ ॥7॥
ಅಂತರ್ಜಲಂ ತದನುಸಂಕುಲನಕ್ರಚಕ್ರಂ
ಭ್ರಾಮ್ಯತ್ತಿಮಿಂಗಿಲಕುಲಂ ಕಲುಷೋರ್ಮಿಮಾಲಮ್ ।
ಆವಿಶ್ಯ ಭೀಷಣರವೇಣ ರಸಾತಲಸ್ಥಾ –
ನಾಕಂಪಯನ್ ವಸುಮತೀಮಗವೇಷಯಸ್ತ್ವಮ್ ॥8॥
ದೃಷ್ಟ್ವಾಽಥ ದೈತ್ಯಹತಕೇನ ರಸಾತಲಾಂತೇ
ಸಂವೇಶಿತಾಂ ಝಟಿತಿ ಕೂಟಕಿಟಿರ್ವಿಭೋ ತ್ವಮ್ ।
ಆಪಾತುಕಾನವಿಗಣಯ್ಯ ಸುರಾರಿಖೇಟಾನ್
ದಂಷ್ಟ್ರಾಂಕುರೇಣ ವಸುಧಾಮದಧಾಃ ಸಲೀಲಮ್ ॥9॥
ಅಭ್ಯುದ್ಧರನ್ನಥ ಧರಾಂ ದಶನಾಗ್ರಲಗ್ನ
ಮುಸ್ತಾಂಕುರಾಂಕಿತ ಇವಾಧಿಕಪೀವರಾತ್ಮಾ ।
ಉದ್ಧೂತಘೋರಸಲಿಲಾಜ್ಜಲಧೇರುದಂಚನ್
ಕ್ರೀಡಾವರಾಹವಪುರೀಶ್ವರ ಪಾಹಿ ರೋಗಾತ್ ॥10॥