ಸ್ತಂಭೇ ಘಟ್ಟಯತೋ ಹಿರಣ್ಯಕಶಿಪೋಃ ಕರ್ಣೌ ಸಮಾಚೂರ್ಣಯ-
ನ್ನಾಘೂರ್ಣಜ್ಜಗದಂಡಕುಂಡಕುಹರೋ ಘೋರಸ್ತವಾಭೂದ್ರವಃ ।
ಶ್ರುತ್ವಾ ಯಂ ಕಿಲ ದೈತ್ಯರಾಜಹೃದಯೇ ಪೂರ್ವಂ ಕದಾಪ್ಯಶ್ರುತಂ
ಕಂಪಃ ಕಶ್ಚನ ಸಂಪಪಾತ ಚಲಿತೋಽಪ್ಯಂಭೋಜಭೂರ್ವಿಷ್ಟರಾತ್ ॥1॥
ದೈತ್ಯೇ ದಿಕ್ಷು ವಿಸೃಷ್ಟಚಕ್ಷುಷಿ ಮಹಾಸಂರಂಭಿಣಿ ಸ್ತಂಭತಃ
ಸಂಭೂತಂ ನ ಮೃಗಾತ್ಮಕಂ ನ ಮನುಜಾಕಾರಂ ವಪುಸ್ತೇ ವಿಭೋ ।
ಕಿಂ ಕಿಂ ಭೀಷಣಮೇತದದ್ಭುತಮಿತಿ ವ್ಯುದ್ಭ್ರಾಂತಚಿತ್ತೇಽಸುರೇ
ವಿಸ್ಫೂರ್ಜ್ಜದ್ಧವಲೋಗ್ರರೋಮವಿಕಸದ್ವರ್ಷ್ಮಾ ಸಮಾಜೃಂಭಥಾಃ ॥2॥
ತಪ್ತಸ್ವರ್ಣಸವರ್ಣಘೂರ್ಣದತಿರೂಕ್ಷಾಕ್ಷಂ ಸಟಾಕೇಸರ-
ಪ್ರೋತ್ಕಂಪಪ್ರನಿಕುಂಬಿತಾಂಬರಮಹೋ ಜೀಯಾತ್ತವೇದಂ ವಪುಃ ।
ವ್ಯಾತ್ತವ್ಯಾಪ್ತಮಹಾದರೀಸಖಮುಖಂ ಖಡ್ಗೋಗ್ರವಲ್ಗನ್ಮಹಾ-
ಜಿಹ್ವಾನಿರ್ಗಮದೃಶ್ಯಮಾನಸುಮಹಾದಂಷ್ಟ್ರಾಯುಗೋಡ್ಡಾಮರಮ್ ॥3॥
ಉತ್ಸರ್ಪದ್ವಲಿಭಂಗಭೀಷಣಹನು ಹ್ರಸ್ವಸ್ಥವೀಯಸ್ತರ-
ಗ್ರೀವಂ ಪೀವರದೋಶ್ಶತೋದ್ಗತನಖಕ್ರೂರಾಂಶುದೂರೋಲ್ಬಣಮ್ ।
ವ್ಯೋಮೋಲ್ಲಂಘಿ ಘನಾಘನೋಪಮಘನಪ್ರಧ್ವಾನನಿರ್ಧಾವಿತ-
ಸ್ಪರ್ಧಾಲುಪ್ರಕರಂ ನಮಾಮಿ ಭವತಸ್ತನ್ನಾರಸಿಂಹಂ ವಪುಃ ॥4॥
ನೂನಂ ವಿಷ್ಣುರಯಂ ನಿಹನ್ಮ್ಯಮುಮಿತಿ ಭ್ರಾಮ್ಯದ್ಗದಾಭೀಷಣಂ
ದೈತ್ಯೇಂದ್ರಂ ಸಮುಪಾದ್ರವಂತಮಧೃಥಾ ದೋರ್ಭ್ಯಾಂ ಪೃಥುಭ್ಯಾಮಮುಮ್ ।
ವೀರೋ ನಿರ್ಗಲಿತೋಽಥ ಖಡ್ಗಫಲಕೌ ಗೃಹ್ಣನ್ವಿಚಿತ್ರಶ್ರಮಾನ್
ವ್ಯಾವೃಣ್ವನ್ ಪುನರಾಪಪಾತ ಭುವನಗ್ರಾಸೋದ್ಯತಂ ತ್ವಾಮಹೋ ॥5॥
ಭ್ರಾಮ್ಯಂತಂ ದಿತಿಜಾಧಮಂ ಪುನರಪಿ ಪ್ರೋದ್ಗೃಹ್ಯ ದೋರ್ಭ್ಯಾಂ ಜವಾತ್
ದ್ವಾರೇಽಥೋರುಯುಗೇ ನಿಪಾತ್ಯ ನಖರಾನ್ ವ್ಯುತ್ಖಾಯ ವಕ್ಷೋಭುವಿ ।
ನಿರ್ಭಿಂದನ್ನಧಿಗರ್ಭನಿರ್ಭರಗಲದ್ರಕ್ತಾಂಬು ಬದ್ಧೋತ್ಸವಂ
ಪಾಯಂ ಪಾಯಮುದೈರಯೋ ಬಹು ಜಗತ್ಸಂಹಾರಿಸಿಂಹಾರವಾನ್ ॥6॥
ತ್ಯಕ್ತ್ವಾ ತಂ ಹತಮಾಶು ರಕ್ತಲಹರೀಸಿಕ್ತೋನ್ನಮದ್ವರ್ಷ್ಮಣಿ
ಪ್ರತ್ಯುತ್ಪತ್ಯ ಸಮಸ್ತದೈತ್ಯಪಟಲೀಂ ಚಾಖಾದ್ಯಮಾನೇ ತ್ವಯಿ ।
ಭ್ರಾಮ್ಯದ್ಭೂಮಿ ವಿಕಂಪಿತಾಂಬುಧಿಕುಲಂ ವ್ಯಾಲೋಲಶೈಲೋತ್ಕರಂ
ಪ್ರೋತ್ಸರ್ಪತ್ಖಚರಂ ಚರಾಚರಮಹೋ ದುಃಸ್ಥಾಮವಸ್ಥಾಂ ದಧೌ ॥7॥
ತಾವನ್ಮಾಂಸವಪಾಕರಾಲವಪುಷಂ ಘೋರಾಂತ್ರಮಾಲಾಧರಂ
ತ್ವಾಂ ಮಧ್ಯೇಸಭಮಿದ್ಧಕೋಪಮುಷಿತಂ ದುರ್ವಾರಗುರ್ವಾರವಮ್ ।
ಅಭ್ಯೇತುಂ ನ ಶಶಾಕ ಕೋಪಿ ಭುವನೇ ದೂರೇ ಸ್ಥಿತಾ ಭೀರವಃ
ಸರ್ವೇ ಶರ್ವವಿರಿಂಚವಾಸವಮುಖಾಃ ಪ್ರತ್ಯೇಕಮಸ್ತೋಷತ ॥8॥
ಭೂಯೋಽಪ್ಯಕ್ಷತರೋಷಧಾಮ್ನಿ ಭವತಿ ಬ್ರಹ್ಮಾಜ್ಞಯಾ ಬಾಲಕೇ
ಪ್ರಹ್ಲಾದೇ ಪದಯೋರ್ನಮತ್ಯಪಭಯೇ ಕಾರುಣ್ಯಭಾರಾಕುಲಃ ।
ಶಾಂತಸ್ತ್ವಂ ಕರಮಸ್ಯ ಮೂರ್ಧ್ನಿ ಸಮಧಾಃ ಸ್ತೋತ್ರೈರಥೋದ್ಗಾಯತ-
ಸ್ತಸ್ಯಾಕಾಮಧಿಯೋಽಪಿ ತೇನಿಥ ವರಂ ಲೋಕಾಯ ಚಾನುಗ್ರಹಮ್ ॥9॥
ಏವಂ ನಾಟಿತರೌದ್ರಚೇಷ್ಟಿತ ವಿಭೋ ಶ್ರೀತಾಪನೀಯಾಭಿಧ-
ಶ್ರುತ್ಯಂತಸ್ೞಉಟಗೀತಸರ್ವಮಹಿಮನ್ನತ್ಯಂತಶುದ್ಧಾಕೃತೇ ।
ತತ್ತಾದೃಙ್ನಿಖಿಲೋತ್ತರಂ ಪುನರಹೋ ಕಸ್ತ್ವಾಂ ಪರೋ ಲಂಘಯೇತ್
ಪ್ರಹ್ಲಾದಪ್ರಿಯ ಹೇ ಮರುತ್ಪುರಪತೇ ಸರ್ವಾಮಯಾತ್ಪಾಹಿ ಮಾಮ್ ॥10॥