ಅಯಿ ದೇವ ಪುರಾ ಕಿಲ ತ್ವಯಿ ಸ್ವಯಮುತ್ತಾನಶಯೇ ಸ್ತನಂಧಯೇ ।
ಪರಿಜೃಂಭಣತೋ ವ್ಯಪಾವೃತೇ ವದನೇ ವಿಶ್ವಮಚಷ್ಟ ವಲ್ಲವೀ ॥1॥
ಪುನರಪ್ಯಥ ಬಾಲಕೈಃ ಸಮಂ ತ್ವಯಿ ಲೀಲಾನಿರತೇ ಜಗತ್ಪತೇ ।
ಫಲಸಂಚಯವಂಚನಕ್ರುಧಾ ತವ ಮೃದ್ಭೋಜನಮೂಚುರರ್ಭಕಾಃ ॥2॥
ಅಯಿ ತೇ ಪ್ರಲಯಾವಧೌ ವಿಭೋ ಕ್ಷಿತಿತೋಯಾದಿಸಮಸ್ತಭಕ್ಷಿಣಃ ।
ಮೃದುಪಾಶನತೋ ರುಜಾ ಭವೇದಿತಿ ಭೀತಾ ಜನನೀ ಚುಕೋಪ ಸಾ ॥3॥
ಅಯಿ ದುರ್ವಿನಯಾತ್ಮಕ ತ್ವಯಾ ಕಿಮು ಮೃತ್ಸಾ ಬತ ವತ್ಸ ಭಕ್ಷಿತಾ ।
ಇತಿ ಮಾತೃಗಿರಂ ಚಿರಂ ವಿಭೋ ವಿತಥಾಂ ತ್ವಂ ಪ್ರತಿಜಜ್ಞಿಷೇ ಹಸನ್ ॥4॥
ಅಯಿ ತೇ ಸಕಲೈರ್ವಿನಿಶ್ಚಿತೇ ವಿಮತಿಶ್ಚೇದ್ವದನಂ ವಿದಾರ್ಯತಾಮ್ ।
ಇತಿ ಮಾತೃವಿಭರ್ತ್ಸಿತೋ ಮುಖಂ ವಿಕಸತ್ಪದ್ಮನಿಭಂ ವ್ಯದಾರಯಃ ॥5॥
ಅಪಿ ಮೃಲ್ಲವದರ್ಶನೋತ್ಸುಕಾಂ ಜನನೀಂ ತಾಂ ಬಹು ತರ್ಪಯನ್ನಿವ ।
ಪೃಥಿವೀಂ ನಿಖಿಲಾಂ ನ ಕೇವಲಂ ಭುವನಾನ್ಯಪ್ಯಖಿಲಾನ್ಯದೀದೃಶಃ ॥6॥
ಕುಹಚಿದ್ವನಮಂಬುಧಿಃ ಕ್ವಚಿತ್ ಕ್ವಚಿದಭ್ರಂ ಕುಹಚಿದ್ರಸಾತಲಮ್ ।
ಮನುಜಾ ದನುಜಾಃ ಕ್ವಚಿತ್ ಸುರಾ ದದೃಶೇ ಕಿಂ ನ ತದಾ ತ್ವದಾನನೇ ॥7॥
ಕಲಶಾಂಬುಧಿಶಾಯಿನಂ ಪುನಃ ಪರವೈಕುಂಠಪದಾಧಿವಾಸಿನಮ್ ।
ಸ್ವಪುರಶ್ಚ ನಿಜಾರ್ಭಕಾತ್ಮಕಂ ಕತಿಧಾ ತ್ವಾಂ ನ ದದರ್ಶ ಸಾ ಮುಖೇ ॥8॥
ವಿಕಸದ್ಭುವನೇ ಮುಖೋದರೇ ನನು ಭೂಯೋಽಪಿ ತಥಾವಿಧಾನನಃ ।
ಅನಯಾ ಸ್ಫುಟಮೀಕ್ಷಿತೋ ಭವಾನನವಸ್ಥಾಂ ಜಗತಾಂ ಬತಾತನೋತ್ ॥9॥
ಧೃತತತ್ತ್ವಧಿಯಂ ತದಾ ಕ್ಷಣಂ ಜನನೀಂ ತಾಂ ಪ್ರಣಯೇನ ಮೋಹಯನ್ ।
ಸ್ತನಮಂಬ ದಿಶೇತ್ಯುಪಾಸಜನ್ ಭಗವನ್ನದ್ಭುತಬಾಲ ಪಾಹಿ ಮಾಮ್ ॥10॥