कदापि जन्मर्क्षदिने तव प्रभो निमंत्रितज्ञातिवधूमहीसुरा ।महानसस्त्वां सविधे निधाय सा महानसादौ ववृते व्रजेश्वरी ॥1॥ ततो भवत्त्राणनियुक्तबालकप्रभीतिसंक्रंदनसंकुलारवैः ।विमिश्रमश्रावि भवत्समीपतः परिस्फुटद्दारुचटच्चटारवः ॥2॥ ततस्तदाकर्णनसंभ्रमश्रमप्रकंपिवक्षोजभरा व्रजांगनाः ।भवंतमंतर्ददृशुस्समंततो विनिष्पतद्दारुणदारुमध्यगम् ॥3॥ शिशोरहो किं किमभूदिति द्रुतं प्रधाव्य नंदः…
Read moreव्रजेश्वरैः शौरिवचो निशम्य समाव्रजन्नध्वनि भीतचेताः ।निष्पिष्टनिश्शेषतरुं निरीक्ष्य कंचित्पदार्थं शरणं गतस्वाम् ॥1॥ निशम्य गोपीवचनादुदंतं सर्वेऽपि गोपा भयविस्मयांधाः ।त्वत्पातितं घोरपिशाचदेहं देहुर्विदूरेऽथ कुठारकृत्तम् ॥2॥ त्वत्पीतपूतस्तनतच्छरीरात् समुच्चलन्नुच्चतरो हि धूमः ।शंकामधादागरवः किमेष किं चांदनो गौल्गुलवोऽथवेति…
Read moreतदनु नंदममंदशुभास्पदं नृपपुरीं करदानकृते गतम्।समवलोक्य जगाद भवत्पिता विदितकंससहायजनोद्यमः ॥1॥ अयि सखे तव बालकजन्म मां सुखयतेऽद्य निजात्मजजन्मवत् ।इति भवत्पितृतां व्रजनायके समधिरोप्य शशंस तमादरात् ॥2॥ इह च संत्यनिमित्तशतानि ते कटकसीम्नि ततो लघु…
Read moreभवंतमयमुद्वहन् यदुकुलोद्वहो निस्सरन्ददर्श गगनोच्चलज्जलभरां कलिंदात्मजाम् ।अहो सलिलसंचयः स पुनरैंद्रजालोदितोजलौघ इव तत्क्षणात् प्रपदमेयतामाययौ ॥1॥ प्रसुप्तपशुपालिकां निभृतमारुदद्बालिका-मपावृतकवाटिकां पशुपवाटिकामाविशन् ।भवंतमयमर्पयन् प्रसवतल्पके तत्पदा-द्वहन् कपटकन्यकां स्वपुरमागतो वेगतः ॥2॥ ततस्त्वदनुजारवक्षपितनिद्रवेगद्रवद्-भटोत्करनिवेदितप्रसववार्तयैवार्तिमान् ।विमुक्तचिकुरोत्करस्त्वरितमापतन् भोजरा-डतुष्ट इव दृष्टवान् भगिनिकाकरे कन्यकाम्…
Read moreआनंदरूप भगवन्नयि तेऽवतारेप्राप्ते प्रदीप्तभवदंगनिरीयमाणैः ।कांतिव्रजैरिव घनाघनमंडलैर्द्या-मावृण्वती विरुरुचे किल वर्षवेला ॥1॥ आशासु शीतलतरासु पयोदतोयै-राशासिताप्तिविवशेषु च सज्जनेषु ।नैशाकरोदयविधौ निशि मध्यमायांक्लेशापहस्त्रिजगतां त्वमिहाविरासीः ॥2॥ बाल्यस्पृशाऽपि वपुषा दधुषा विभूती-रुद्यत्किरीटकटकांगदहारभासा ।शंखारिवारिजगदापरिभासितेनमेघासितेन परिलेसिथ सूतिगेहे ॥3॥ वक्षःस्थलीसुखनिलीनविलासिलक्ष्मी-मंदाक्षलक्षितकटाक्षविमोक्षभेदैः ।तन्मंदिरस्य…
Read moreसांद्रानंदतनो हरे ननु पुरा दैवासुरे संगरेत्वत्कृत्ता अपि कर्मशेषवशतो ये ते न याता गतिम् ।तेषां भूतलजन्मनां दितिभुवां भारेण दूरार्दिताभूमिः प्राप विरिंचमाश्रितपदं देवैः पुरैवागतैः ॥1॥ हा हा दुर्जनभूरिभारमथितां पाथोनिधौ पातुका-मेतां पालय हंत…
Read moreअत्रेः पुत्रतया पुरा त्वमनसूयायां हि दत्ताभिधोजातः शिष्यनिबंधतंद्रितमनाः स्वस्थश्चरन् कांतया ।दृष्टो भक्ततमेन हेहयमहीपालेन तस्मै वरा-नष्टैश्वर्यमुखान् प्रदाय ददिथ स्वेनैव चांते वधम् ॥1॥ सत्यं कर्तुमथार्जुनस्य च वरं तच्छक्तिमात्रानतंब्रह्मद्वेषि तदाखिलं नृपकुलं हंतुं च भूमेर्भरम्…
Read moreनीतस्सुग्रीवमैत्रीं तदनु हनुमता दुंदुभेः कायमुच्चैःक्षिप्त्वांगुष्ठेन भूयो लुलुविथ युगपत् पत्रिणा सप्त सालान् ।हत्वा सुग्रीवघातोद्यतमतुलबलं बालिनं व्याजवृत्त्यावर्षावेलामनैषीर्विरहतरलितस्त्वं मतंगाश्रमांते ॥1॥ सुग्रीवेणानुजोक्त्या सभयमभियता व्यूहितां वाहिनीं ता-मृक्षाणां वीक्ष्य दिक्षु द्रुतमथ दयितामार्गणायावनम्राम् ।संदेशं चांगुलीयं पवनसुतकरे प्रादिशो…
Read moreगीर्वाणैरर्थ्यमानो दशमुखनिधनं कोसलेष्वृश्यशृंगेपुत्रीयामिष्टिमिष्ट्वा ददुषि दशरथक्ष्माभृते पायसाग्र्यम् ।तद्भुक्त्या तत्पुरंध्रीष्वपि तिसृषु समं जातगर्भासु जातोरामस्त्वं लक्ष्मणेन स्वयमथ भरतेनापि शत्रुघ्ननाम्ना ॥1॥ कोदंडी कौशिकस्य क्रतुवरमवितुं लक्ष्मणेनानुयातोयातोऽभूस्तातवाचा मुनिकथितमनुद्वंद्वशांताध्वखेदः ।नृणां त्राणाय बाणैर्मुनिवचनबलात्ताटकां पाटयित्वालब्ध्वास्मादस्त्रजालं मुनिवनमगमो देव सिद्धाश्रमाख्यम् ॥2॥…
Read moreवैवस्वताख्यमनुपुत्रनभागजात-नाभागनामकनरेंद्रसुतोऽंबरीषः ।सप्तार्णवावृतमहीदयितोऽपि रेमेत्वत्संगिषु त्वयि च मग्नमनास्सदैव ॥1॥ त्वत्प्रीतये सकलमेव वितन्वतोऽस्यभक्त्यैव देव नचिरादभृथाः प्रसादम् ।येनास्य याचनमृतेऽप्यभिरक्षणार्थंचक्रं भवान् प्रविततार सहस्रधारम् ॥2॥ स द्वादशीव्रतमथो भवदर्चनार्थंवर्षं दधौ मधुवने यमुनोपकंठे ।पत्न्या समं सुमनसा महतीं वितन्वन्पूजां…
Read more