ജനക ഉവാച ॥
അകിംചനഭവം സ്വാസ്ഥ്യം കൌപീനത്വേഽപി ദുര്ലഭമ് ।
ത്യാഗാദാനേ വിഹായാസ്മാദഹമാസേ യഥാസുഖമ് ॥ 13-1॥
കുത്രാപി ഖേദഃ കായസ്യ ജിഹ്വാ കുത്രാപി ഖിദ്യതേ ।
മനഃ കുത്രാപി തത്ത്യക്ത്വാ പുരുഷാര്ഥേ സ്ഥിതഃ സുഖമ് ॥ 13-2॥
കൃതം കിമപി നൈവ സ്യാദ് ഇതി സംചിംത്യ തത്ത്വതഃ ।
യദാ യത്കര്തുമായാതി തത് കൃത്വാസേ യഥാസുഖമ് ॥ 13-3॥
കര്മനൈഷ്കര്മ്യനിര്ബംധഭാവാ ദേഹസ്ഥയോഗിനഃ ।
സംയോഗായോഗവിരഹാദഹമാസേ യഥാസുഖമ് ॥ 13-4॥
അര്ഥാനര്ഥൌ ന മേ സ്ഥിത്യാ ഗത്യാ ന ശയനേന വാ ।
തിഷ്ഠന് ഗച്ഛന് സ്വപന് തസ്മാദഹമാസേ യഥാസുഖമ് ॥ 13-5॥
സ്വപതോ നാസ്തി മേ ഹാനിഃ സിദ്ധിര്യത്നവതോ ന വാ ।
നാശോല്ലാസൌ വിഹായാസ്മാദഹമാസേ യഥാസുഖമ് ॥ 13-6॥
സുഖാദിരൂപാ നിയമം ഭാവേഷ്വാലോക്യ ഭൂരിശഃ ।
ശുഭാശുഭേ വിഹായാസ്മാദഹമാസേ യഥാസുഖമ് ॥ 13-7॥