വ്രജേ പ്രസിദ്ധം നവനീതചൌരം
ഗോപാംഗനാനാം ച ദുകൂലചൌരമ് ।
അനേകജന്മാര്ജിതപാപചൌരം
ചൌരാഗ്രഗണ്യം പുരുഷം നമാമി ॥ 1॥
ശ്രീരാധികായാ ഹൃദയസ്യ ചൌരം
നവാംബുദശ്യാമലകാംതിചൌരമ് ।
പദാശ്രിതാനാം ച സമസ്തചൌരം
ചൌരാഗ്രഗണ്യം പുരുഷം നമാമി ॥ 2॥
അകിംചനീകൃത്യ പദാശ്രിതം യഃ
കരോതി ഭിക്ഷും പഥി ഗേഹഹീനമ് ।
കേനാപ്യഹോ ഭീഷണചൌര ഈദൃഗ്-
ദൃഷ്ടഃശ്രുതോ വാ ന ജഗത്ത്രയേഽപി ॥ 3॥
യദീയ നാമാപി ഹരത്യശേഷം
ഗിരിപ്രസാരാന് അപി പാപരാശീന് ।
ആശ്ചര്യരൂപോ നനു ചൌര ഈദൃഗ്
ദൃഷ്ടഃ ശ്രുതോ വാ ന മയാ കദാപി ॥ 4॥
ധനം ച മാനം ച തഥേംദ്രിയാണി
പ്രാണാംശ്ച ഹൃത്വാ മമ സര്വമേവ ।
പലായസേ കുത്ര ധൃതോഽദ്യ ചൌര
ത്വം ഭക്തിദാമ്നാസി മയാ നിരുദ്ധഃ ॥ 5॥
ഛിനത്സി ഘോരം യമപാശബംധം
ഭിനത്സി ഭീമം ഭവപാശബംധമ് ।
ഛിനത്സി സര്വസ്യ സമസ്തബംധം
നൈവാത്മനോ ഭക്തകൃതം തു ബംധമ് ॥ 6॥
മന്മാനസേ താമസരാശിഘോരേ
കാരാഗൃഹേ ദുഃഖമയേ നിബദ്ധഃ ।
ലഭസ്വ ഹേ ചൌര! ഹരേ! ചിരായ
സ്വചൌര്യദോഷോചിതമേവ ദംഡമ് ॥ 7॥
കാരാഗൃഹേ വസ സദാ ഹൃദയേ മദീയേ
മദ്ഭക്തിപാശദൃഢബംധനനിശ്ചലഃ സന് ।
ത്വാം കൃഷ്ണ ഹേ! പ്രലയകോടിശതാംതരേഽപി
സര്വസ്വചൌര! ഹൃദയാന് ന ഹി മോചയാമി ॥ 8॥
ഇതി ശ്രീബില്വമംഗലഠാകൂരവിരചിതം ചൌരാഷ്ടകം സംപൂര്ണമ് ।
ചൌരഗ്രഗണ്യ പുരുഷാഷ്ടകമ് ।