ദേവവാണീം വേദവാണീം മാതരം വംദാമഹേ ।
ചിരനവീനാ ചിരപുരാണീം സാദരം വംദാമഹേ ॥ ധ്രു॥
ദിവ്യസംസ്കൃതിരക്ഷണായ തത്പരാ ഭുവനേ ഭ്രമംതഃ ।
ലോകജാഗരണായ സിദ്ധാഃ സംഘടനമംത്രം ജപംതഃ ।
കൃതിപരാ ലക്ഷ്യൈകനിഷ്ഠാ ഭാരതം സേവാമഹേ ॥ 1॥
ഭേദഭാവനിവാരണായ ബംധുതാമനുഭാവയേമ ।
കര്മണാ മനസാ ച വചസാ മാതൃവംദനമാചരേമ ।
കീര്തിധനപദകാമനാഭിര്വിരഹിതാ മോദാമഹേ ॥ 2॥
സംസ്കൃതേര്വിമുഖം സമാജം ജീവനേന ശിക്ഷയേമ ।
മാനുകൂലാദര്ശം വയം വൈ പാലയിത്വാ ദര്ശയേമ ।
ജീവനം സംസ്കൃത ഹിതാര്ഥം ഹ്യര്പിതം മന്യാമഹേ ॥ 3॥
വയമസാധ്യം ലക്ഷ്യമേതത് സംസ്കൃതേന സാധയംതഃ ।
ത്യാഗധൈര്യസമര്പണേന നവലമിതിഹാസം ലിഖംതഃ ।
ജന്മഭൂമിസമര്ചനേന സര്വതഃ സ്പംദാമഹേ ॥ 4॥
ഭാരതാഃ സോദരാഃ സ്മോ ഭാവനേയം ഹൃദി നിധായ ।
വയം സംസ്കൃതസൈനികാഃ സജ്ജീതാ നൈജം വിഹായ ।
പരമവൈഭവസാധനായാ വരമഹോ യാചാമഹേ ॥ 5॥
ദേവവാണീം വേദവാണീം മാതരം വംദാമഹേ
ചിരനവീനാം ചിരപുരാണീം സാദരം വംദാമഹേ ॥