പ്രാചേതസസ്തു ഭഗവന്നപരോ ഹി ദക്ഷ-
സ്ത്വത്സേവനം വ്യധിത സര്ഗവിവൃദ്ധികാമഃ ।
ആവിര്ബഭൂവിഥ തദാ ലസദഷ്ടബാഹു-
സ്തസ്മൈ വരം ദദിഥ താം ച വധൂമസിക്നീമ് ॥1॥
തസ്യാത്മജാസ്ത്വയുതമീശ പുനസ്സഹസ്രം
ശ്രീനാരദസ്യ വചസാ തവ മാര്ഗമാപുഃ ।
നൈകത്രവാസമൃഷയേ സ മുമോച ശാപം
ഭക്തോത്തമസ്ത്വൃഷിരനുഗ്രഹമേവ മേനേ ॥2॥
ഷഷ്ട്യാ തതോ ദുഹിതൃഭിഃ സൃജതഃ കുലൌഘാന്
ദൌഹിത്രസൂനുരഥ തസ്യ സ വിശ്വരൂപഃ ।
ത്വത്സ്തോത്രവര്മിതമജാപയദിംദ്രമാജൌ
ദേവ ത്വദീയമഹിമാ ഖലു സര്വജൈത്രഃ ॥3॥
പ്രാക്ശൂരസേനവിഷയേ കില ചിത്രകേതുഃ
പുത്രാഗ്രഹീ നൃപതിരംഗിരസഃ പ്രഭാവാത് ।
ലബ്ധ്വൈകപുത്രമഥ തത്ര ഹതേ സപത്നീ-
സംഘൈരമുഹ്യദവശസ്തവ മായയാസൌ ॥4॥
തം നാരദസ്തു സമമംഗിരസാ ദയാലുഃ
സംപ്രാപ്യ താവദുപദര്ശ്യ സുതസ്യ ജീവമ് ।
കസ്യാസ്മി പുത്ര ഇതി തസ്യ ഗിരാ വിമോഹം
ത്യക്ത്വാ ത്വദര്ചനവിധൌ നൃപതിം ന്യയുംക്ത ॥5॥
സ്തോത്രം ച മംത്രമപി നാരദതോഽഥ ലബ്ധ്വാ
തോഷായ ശേഷവപുഷോ നനു തേ തപസ്യന് ।
വിദ്യാധരാധിപതിതാം സ ഹി സപ്തരാത്രേ
ലബ്ധ്വാപ്യകുംഠമതിരന്വഭജദ്ഭവംതമ് ॥6॥
തസ്മൈ മൃണാലധവലേന സഹസ്രശീര്ഷ്ണാ
രൂപേണ ബദ്ധനുതിസിദ്ധഗണാവൃതേന ।
പ്രാദുര്ഭവന്നചിരതോ നുതിഭിഃ പ്രസന്നോ
ദത്വാഽഽത്മതത്ത്വമനുഗൃഹ്യ തിരോദധാഥ ॥7॥
ത്വദ്ഭക്തമൌലിരഥ സോഽപി ച ലക്ഷലക്ഷം
വര്ഷാണി ഹര്ഷുലമനാ ഭുവനേഷു കാമമ് ।
സംഗാപയന് ഗുണഗണം തവ സുംദരീഭിഃ
സംഗാതിരേകരഹിതോ ലലിതം ചചാര ॥8॥
അത്യംതസംഗവിലയായ ഭവത്പ്രണുന്നോ
നൂനം സ രൂപ്യഗിരിമാപ്യ മഹത്സമാജേ ।
നിശ്ശംകമംകകൃതവല്ലഭമംഗജാരിം
തം ശംകരം പരിഹസന്നുമയാഭിശേപേ ॥9॥
നിസ്സംഭ്രമസ്ത്വയമയാചിതശാപമോക്ഷോ
വൃത്രാസുരത്വമുപഗമ്യ സുരേംദ്രയോധീ ।
ഭക്ത്യാത്മതത്ത്വകഥനൈഃ സമരേ വിചിത്രം
ശത്രോരപി ഭ്രമമപാസ്യ ഗതഃ പദം തേ ॥10॥
ത്വത്സേവനേന ദിതിരിംദ്രവധോദ്യതാഽപി
താന്പ്രത്യുതേംദ്രസുഹൃദോ മരുതോഽഭിലേഭേ ।
ദുഷ്ടാശയേഽപി ശുഭദൈവ ഭവന്നിഷേവാ
തത്താദൃശസ്ത്വമവ മാം പവനാലയേശ ॥11॥