ഹിരണ്യാക്ഷേ പോത്രിപ്രവരവപുഷാ ദേവ ഭവതാ
ഹതേ ശോകക്രോധഗ്ലപിതധൃതിരേതസ്യ സഹജഃ ।
ഹിരണ്യപ്രാരംഭഃ കശിപുരമരാരാതിസദസി
പ്രതിജ്ഞമാതേനേ തവ കില വധാര്ഥം മധുരിപോ ॥1॥
വിധാതാരം ഘോരം സ ഖലു തപസിത്വാ നചിരതഃ
പുരഃ സാക്ഷാത്കുര്വന് സുരനരമൃഗാദ്യൈരനിധനമ് ।
വരം ലബ്ധ്വാ ദൃപ്തോ ജഗദിഹ ഭവന്നായകമിദം
പരിക്ഷുംദന്നിംദ്രാദഹരത ദിവം ത്വാമഗണയന് ॥2॥
നിഹംതും ത്വാം ഭൂയസ്തവ പദമവാപ്തസ്യ ച രിപോ-
ര്ബഹിര്ദൃഷ്ടേരംതര്ദധിഥ ഹൃദയേ സൂക്ഷ്മവപുഷാ ।
നദന്നുച്ചൈസ്തത്രാപ്യഖിലഭുവനാംതേ ച മൃഗയന്
ഭിയാ യാതം മത്വാ സ ഖലു ജിതകാശീ നിവവൃതേ ॥3॥
തതോഽസ്യ പ്രഹ്ലാദഃ സമജനി സുതോ ഗര്ഭവസതൌ
മുനേര്വീണാപാണേരധിഗതഭവദ്ഭക്തിമഹിമാ ।
സ വൈ ജാത്യാ ദൈത്യഃ ശിശുരപി സമേത്യ ത്വയി രതിം
ഗതസ്ത്വദ്ഭക്താനാം വരദ പരമോദാഹരണതാമ് ॥4॥
സുരാരീണാം ഹാസ്യം തവ ചരണദാസ്യം നിജസുതേ
സ ദൃഷ്ട്വാ ദുഷ്ടാത്മാ ഗുരുഭിരശിശിക്ഷച്ചിരമമുമ് ।
ഗുരുപ്രോക്തം ചാസാവിദമിദമഭദ്രായ ദൃഢമി-
ത്യപാകുര്വന് സര്വം തവ ചരണഭക്ത്യൈവ വവൃധേ ॥ 5 ॥
അധീതേഷു ശ്രേഷ്ഠം കിമിതി പരിപൃഷ്ടേഽഥ തനയേ
ഭവദ്ഭക്തിം വര്യാമഭിഗദതി പര്യാകുലധൃതിഃ ।
ഗുരുഭ്യോ രോഷിത്വാ സഹജമതിരസ്യേത്യഭിവിദന്
വധോപായാനസ്മിന് വ്യതനുത ഭവത്പാദശരണേ ॥6॥
സ ശൂലൈരാവിദ്ധഃ സുബഹു മഥിതോ ദിഗ്ഗജഗണൈ-
ര്മഹാസര്പൈര്ദഷ്ടോഽപ്യനശനഗരാഹാരവിധുതഃ ।
ഗിരീംദ്രവക്ഷിപ്തോഽപ്യഹഹ! പരമാത്മന്നയി വിഭോ
ത്വയി ന്യസ്താത്മത്വാത് കിമപി ന നിപീഡാമഭജത ॥7॥
തതഃ ശംകാവിഷ്ടഃ സ പുനരതിദുഷ്ടോഽസ്യ ജനകോ
ഗുരൂക്ത്യാ തദ്ഗേഹേ കില വരുണപാശൈസ്തമരുണത് ।
ഗുരോശ്ചാസാന്നിധ്യേ സ പുനരനുഗാന് ദൈത്യതനയാന്
ഭവദ്ഭക്തേസ്തത്ത്വം പരമമപി വിജ്ഞാനമശിഷത് ॥8॥
പിതാ ശൃണ്വന് ബാലപ്രകരമഖിലം ത്വത്സ്തുതിപരം
രുഷാംധഃ പ്രാഹൈനം കുലഹതക കസ്തേ ബലമിതി ।
ബലം മേ വൈകുംഠസ്തവ ച ജഗതാം ചാപി സ ബലം
സ ഏവ ത്രൈലോക്യം സകലമിതി ധീരോഽയമഗദീത് ॥9॥
അരേ ക്വാസൌ ക്വാസൌ സകലജഗദാത്മാ ഹരിരിതി
പ്രഭിംതേ സ്മ സ്തംഭം ചലിതകരവാലോ ദിതിസുതഃ ।
അതഃ പശ്ചാദ്വിഷ്ണോ ന ഹി വദിതുമീശോഽസ്മി സഹസാ
കൃപാത്മന് വിശ്വാത്മന് പവനപുരവാസിന് മൃഡയ മാമ് ॥10॥