സ്തംഭേ ഘട്ടയതോ ഹിരണ്യകശിപോഃ കര്ണൌ സമാചൂര്ണയ-
ന്നാഘൂര്ണജ്ജഗദംഡകുംഡകുഹരോ ഘോരസ്തവാഭൂദ്രവഃ ।
ശ്രുത്വാ യം കില ദൈത്യരാജഹൃദയേ പൂര്വം കദാപ്യശ്രുതം
കംപഃ കശ്ചന സംപപാത ചലിതോഽപ്യംഭോജഭൂര്വിഷ്ടരാത് ॥1॥
ദൈത്യേ ദിക്ഷു വിസൃഷ്ടചക്ഷുഷി മഹാസംരംഭിണി സ്തംഭതഃ
സംഭൂതം ന മൃഗാത്മകം ന മനുജാകാരം വപുസ്തേ വിഭോ ।
കിം കിം ഭീഷണമേതദദ്ഭുതമിതി വ്യുദ്ഭ്രാംതചിത്തേഽസുരേ
വിസ്ഫൂര്ജ്ജദ്ധവലോഗ്രരോമവികസദ്വര്ഷ്മാ സമാജൃംഭഥാഃ ॥2॥
തപ്തസ്വര്ണസവര്ണഘൂര്ണദതിരൂക്ഷാക്ഷം സടാകേസര-
പ്രോത്കംപപ്രനികുംബിതാംബരമഹോ ജീയാത്തവേദം വപുഃ ।
വ്യാത്തവ്യാപ്തമഹാദരീസഖമുഖം ഖഡ്ഗോഗ്രവല്ഗന്മഹാ-
ജിഹ്വാനിര്ഗമദൃശ്യമാനസുമഹാദംഷ്ട്രായുഗോഡ്ഡാമരമ് ॥3॥
ഉത്സര്പദ്വലിഭംഗഭീഷണഹനു ഹ്രസ്വസ്ഥവീയസ്തര-
ഗ്രീവം പീവരദോശ്ശതോദ്ഗതനഖക്രൂരാംശുദൂരോല്ബണമ് ।
വ്യോമോല്ലംഘി ഘനാഘനോപമഘനപ്രധ്വാനനിര്ധാവിത-
സ്പര്ധാലുപ്രകരം നമാമി ഭവതസ്തന്നാരസിംഹം വപുഃ ॥4॥
നൂനം വിഷ്ണുരയം നിഹന്മ്യമുമിതി ഭ്രാമ്യദ്ഗദാഭീഷണം
ദൈത്യേംദ്രം സമുപാദ്രവംതമധൃഥാ ദോര്ഭ്യാം പൃഥുഭ്യാമമുമ് ।
വീരോ നിര്ഗലിതോഽഥ ഖഡ്ഗഫലകൌ ഗൃഹ്ണന്വിചിത്രശ്രമാന്
വ്യാവൃണ്വന് പുനരാപപാത ഭുവനഗ്രാസോദ്യതം ത്വാമഹോ ॥5॥
ഭ്രാമ്യംതം ദിതിജാധമം പുനരപി പ്രോദ്ഗൃഹ്യ ദോര്ഭ്യാം ജവാത്
ദ്വാരേഽഥോരുയുഗേ നിപാത്യ നഖരാന് വ്യുത്ഖായ വക്ഷോഭുവി ।
നിര്ഭിംദന്നധിഗര്ഭനിര്ഭരഗലദ്രക്താംബു ബദ്ധോത്സവം
പായം പായമുദൈരയോ ബഹു ജഗത്സംഹാരിസിംഹാരവാന് ॥6॥
ത്യക്ത്വാ തം ഹതമാശു രക്തലഹരീസിക്തോന്നമദ്വര്ഷ്മണി
പ്രത്യുത്പത്യ സമസ്തദൈത്യപടലീം ചാഖാദ്യമാനേ ത്വയി ।
ഭ്രാമ്യദ്ഭൂമി വികംപിതാംബുധികുലം വ്യാലോലശൈലോത്കരം
പ്രോത്സര്പത്ഖചരം ചരാചരമഹോ ദുഃസ്ഥാമവസ്ഥാം ദധൌ ॥7॥
താവന്മാംസവപാകരാലവപുഷം ഘോരാംത്രമാലാധരം
ത്വാം മധ്യേസഭമിദ്ധകോപമുഷിതം ദുര്വാരഗുര്വാരവമ് ।
അഭ്യേതും ന ശശാക കോപി ഭുവനേ ദൂരേ സ്ഥിതാ ഭീരവഃ
സര്വേ ശര്വവിരിംചവാസവമുഖാഃ പ്രത്യേകമസ്തോഷത ॥8॥
ഭൂയോഽപ്യക്ഷതരോഷധാമ്നി ഭവതി ബ്രഹ്മാജ്ഞയാ ബാലകേ
പ്രഹ്ലാദേ പദയോര്നമത്യപഭയേ കാരുണ്യഭാരാകുലഃ ।
ശാംതസ്ത്വം കരമസ്യ മൂര്ധ്നി സമധാഃ സ്തോത്രൈരഥോദ്ഗായത-
സ്തസ്യാകാമധിയോഽപി തേനിഥ വരം ലോകായ ചാനുഗ്രഹമ് ॥9॥
ഏവം നാടിതരൌദ്രചേഷ്ടിത വിഭോ ശ്രീതാപനീയാഭിധ-
ശ്രുത്യംതസ്൞ഉടഗീതസര്വമഹിമന്നത്യംതശുദ്ധാകൃതേ ।
തത്താദൃങ്നിഖിലോത്തരം പുനരഹോ കസ്ത്വാം പരോ ലംഘയേത്
പ്രഹ്ലാദപ്രിയ ഹേ മരുത്പുരപതേ സര്വാമയാത്പാഹി മാമ് ॥10॥