പഠംതോ നാമാനി പ്രമദഭരസിംധൌ നിപതിതാഃ
സ്മരംതോ രൂപം തേ വരദ കഥയംതോ ഗുണകഥാഃ ।
ചരംതോ യേ ഭക്താസ്ത്വയി ഖലു രമംതേ പരമമൂ-
നഹം ധന്യാന് മന്യേ സമധിഗതസര്വാഭിലഷിതാന് ॥1॥
ഗദക്ലിഷ്ടം കഷ്ടം തവ ചരണസേവാരസഭരേഽ-
പ്യനാസക്തം ചിത്തം ഭവതി ബത വിഷ്ണോ കുരു ദയാമ് ।
ഭവത്പാദാംഭോജസ്മരണരസികോ നാമനിവഹാ-
നഹം ഗായം ഗായം കുഹചന വിവത്സ്യാമി വിജനേ ॥2॥
കൃപാ തേ ജാതാ ചേത്കിമിവ ന ഹി ലഭ്യം തനുഭൃതാം
മദീയക്ലേശൌഘപ്രശമനദശാ നാമ കിയതീ ।
ന കേ കേ ലോകേഽസ്മിന്നനിശമയി ശോകാഭിരഹിതാ
ഭവദ്ഭക്താ മുക്താഃ സുഖഗതിമസക്താ വിദധതേ ॥3॥
മുനിപ്രൌഢാ രൂഢാ ജഗതി ഖലു ഗൂഢാത്മഗതയോ
ഭവത്പാദാംഭോജസ്മരണവിരുജോ നാരദമുഖാഃ ।
ചരംതീശ സ്വൈരം സതതപരിനിര്ഭാതപരചി –
ത്സദാനംദാദ്വൈതപ്രസരപരിമഗ്നാഃ കിമപരമ് ॥4॥
ഭവദ്ഭക്തിഃ സ്ഫീതാ ഭവതു മമ സൈവ പ്രശമയേ-
ദശേഷക്ലേശൌഘം ന ഖലു ഹൃദി സംദേഹകണികാ ।
ന ചേദ്വ്യാസസ്യോക്തിസ്തവ ച വചനം നൈഗമവചോ
ഭവേന്മിഥ്യാ രഥ്യാപുരുഷവചനപ്രായമഖിലമ് ॥5॥
ഭവദ്ഭക്തിസ്താവത് പ്രമുഖമധുരാ ത്വത് ഗുണരസാത്
കിമപ്യാരൂഢാ ചേദഖിലപരിതാപപ്രശമനീ ।
പുനശ്ചാംതേ സ്വാംതേ വിമലപരിബോധോദയമില-
ന്മഹാനംദാദ്വൈതം ദിശതി കിമതഃ പ്രാര്ഥ്യമപരമ് ॥6॥
വിധൂയ ക്ലേശാന്മേ കുരു ചരണയുഗ്മം ധൃതരസം
ഭവത്ക്ഷേത്രപ്രാപ്തൌ കരമപി ച തേ പൂജനവിധൌ ।
ഭവന്മൂര്ത്യാലോകേ നയനമഥ തേ പാദതുലസീ-
പരിഘ്രാണേ ഘ്രാണം ശ്രവണമപി തേ ചാരുചരിതേ ॥7॥
പ്രഭൂതാധിവ്യാധിപ്രസഭചലിതേ മാമകഹൃദി
ത്വദീയം തദ്രൂപം പരമസുഖചിദ്രൂപമുദിയാത് ।
ഉദംചദ്രോമാംചോ ഗലിതബഹുഹര്ഷാശ്രുനിവഹോ
യഥാ വിസ്മര്യാസം ദുരുപശമപീഡാപരിഭവാന് ॥8॥
മരുദ്ഗേഹാധീശ ത്വയി ഖലു പരാംചോഽപി സുഖിനോ
ഭവത്സ്നേഹീ സോഽഹം സുബഹു പരിതപ്യേ ച കിമിദമ് ।
അകീര്തിസ്തേ മാ ഭൂദ്വരദ ഗദഭാരം പ്രശമയന്
ഭവത് ഭക്തോത്തംസം ഝടിതി കുരു മാം കംസദമന ॥9॥
കിമുക്തൈര്ഭൂയോഭിസ്തവ ഹി കരുണാ യാവദുദിയാ-
ദഹം താവദ്ദേവ പ്രഹിതവിവിധാര്തപ്രലപിതഃ ।
പുരഃ ക്ലൃപ്തേ പാദേ വരദ തവ നേഷ്യാമി ദിവസാ-
ന്യഥാശക്തി വ്യക്തം നതിനുതിനിഷേവാ വിരചയന് ॥10॥