സാംദ്രാനംദതനോ ഹരേ നനു പുരാ ദൈവാസുരേ സംഗരേ
ത്വത്കൃത്താ അപി കര്മശേഷവശതോ യേ തേ ന യാതാ ഗതിമ് ।
തേഷാം ഭൂതലജന്മനാം ദിതിഭുവാം ഭാരേണ ദൂരാര്ദിതാ
ഭൂമിഃ പ്രാപ വിരിംചമാശ്രിതപദം ദേവൈഃ പുരൈവാഗതൈഃ ॥1॥
ഹാ ഹാ ദുര്ജനഭൂരിഭാരമഥിതാം പാഥോനിധൌ പാതുകാ-
മേതാം പാലയ ഹംത മേ വിവശതാം സംപൃച്ഛ ദേവാനിമാന് ।
ഇത്യാദിപ്രചുരപ്രലാപവിവശാമാലോക്യ ധാതാ മഹീം
ദേവാനാം വദനാനി വീക്ഷ്യ പരിതോ ദധ്യൌ ഭവംതം ഹരേ ॥2॥
ഊചേ ചാംബുജഭൂരമൂനയി സുരാഃ സത്യം ധരിത്ര്യാ വചോ
നന്വസ്യാ ഭവതാം ച രക്ഷണവിധൌ ദക്ഷോ ഹി ലക്ഷ്മീപതിഃ ।
സര്വേ ശര്വപുരസ്സരാ വയമിതോ ഗത്വാ പയോവാരിധിം
നത്വാ തം സ്തുമഹേ ജവാദിതി യയുഃ സാകം തവാകേതനമ് ॥3॥
തേ മുഗ്ധാനിലശാലിദുഗ്ധജലധേസ്തീരം ഗതാഃ സംഗതാ
യാവത്ത്വത്പദചിംതനൈകമനസസ്താവത് സ പാഥോജഭൂഃ ।
ത്വദ്വാചം ഹൃദയേ നിശമ്യ സകലാനാനംദയന്നൂചിവാ-
നാഖ്യാതഃ പരമാത്മനാ സ്വയമഹം വാക്യം തദാകര്ണ്യതാമ് ॥4॥
ജാനേ ദീനദശാമഹം ദിവിഷദാം ഭൂമേശ്ച ഭീമൈര്നൃപൈ-
സ്തത്ക്ഷേപായ ഭവാമി യാദവകുലേ സോഽഹം സമഗ്രാത്മനാ ।
ദേവാ വൃഷ്ണികുലേ ഭവംതു കലയാ ദേവാംഗനാശ്ചാവനൌ
മത്സേവാര്ഥമിതി ത്വദീയവചനം പാഥോജഭൂരൂചിവാന് ॥5॥
ശ്രുത്വാ കര്ണരസായനം തവ വചഃ സര്വേഷു നിര്വാപിത-
സ്വാംതേഷ്വീശ ഗതേഷു താവകകൃപാപീയൂഷതൃപ്താത്മസു ।
വിഖ്യാതേ മധുരാപുരേ കില ഭവത്സാന്നിധ്യപുണ്യോത്തരേ
ധന്യാം ദേവകനംദനാമുദവഹദ്രാജാ സ ശൂരാത്മജഃ ॥6॥
ഉദ്വാഹാവസിതൌ തദീയസഹജഃ കംസോഽഥ സമ്മാനയ-
ന്നേതൌ സൂതതയാ ഗതഃ പഥി രഥേ വ്യോമോത്ഥയാ ത്വദ്ഗിരാ ।
അസ്യാസ്ത്വാമതിദുഷ്ടമഷ്ടമസുതോ ഹംതേതി ഹംതേരിതഃ
സംത്രാസാത് സ തു ഹംതുമംതികഗതാം തന്വീം കൃപാണീമധാത് ॥7॥
ഗൃഹ്ണാനശ്ചികുരേഷു താം ഖലമതിഃ ശൌരേശ്ചിരം സാംത്വനൈ-
ര്നോ മുംചന് പുനരാത്മജാര്പണഗിരാ പ്രീതോഽഥ യാതോ ഗൃഹാന് ।
ആദ്യം ത്വത്സഹജം തഥാഽര്പിതമപി സ്നേഹേന നാഹന്നസൌ
ദുഷ്ടാനാമപി ദേവ പുഷ്ടകരുണാ ദൃഷ്ടാ ഹി ധീരേകദാ ॥8॥
താവത്ത്വന്മനസൈവ നാരദമുനിഃ പ്രോചേ സ ഭോജേശ്വരം
യൂയം നന്വസുരാഃ സുരാശ്ച യദവോ ജാനാസി കിം ന പ്രഭോ ।
മായാവീ സ ഹരിര്ഭവദ്വധകൃതേ ഭാവീ സുരപ്രാര്ഥനാ-
ദിത്യാകര്ണ്യ യദൂനദൂധുനദസൌ ശൌരേശ്ച സൂനൂനഹന് ॥9॥
പ്രാപ്തേ സപ്തമഗര്ഭതാമഹിപതൌ ത്വത്പ്രേരണാന്മായയാ
നീതേ മാധവ രോഹിണീം ത്വമപി ഭോഃസച്ചിത്സുഖൈകാത്മകഃ ।
ദേവക്യാ ജഠരം വിവേശിഥ വിഭോ സംസ്തൂയമാനഃ സുരൈഃ
സ ത്വം കൃഷ്ണ വിധൂയ രോഗപടലീം ഭക്തിം പരാം ദേഹി മേ ॥10॥