ആനംദരൂപ ഭഗവന്നയി തേഽവതാരേ
പ്രാപ്തേ പ്രദീപ്തഭവദംഗനിരീയമാണൈഃ ।
കാംതിവ്രജൈരിവ ഘനാഘനമംഡലൈര്ദ്യാ-
മാവൃണ്വതീ വിരുരുചേ കില വര്ഷവേലാ ॥1॥
ആശാസു ശീതലതരാസു പയോദതോയൈ-
രാശാസിതാപ്തിവിവശേഷു ച സജ്ജനേഷു ।
നൈശാകരോദയവിധൌ നിശി മധ്യമായാം
ക്ലേശാപഹസ്ത്രിജഗതാം ത്വമിഹാവിരാസീഃ ॥2॥
ബാല്യസ്പൃശാഽപി വപുഷാ ദധുഷാ വിഭൂതീ-
രുദ്യത്കിരീടകടകാംഗദഹാരഭാസാ ।
ശംഖാരിവാരിജഗദാപരിഭാസിതേന
മേഘാസിതേന പരിലേസിഥ സൂതിഗേഹേ ॥3॥
വക്ഷഃസ്ഥലീസുഖനിലീനവിലാസിലക്ഷ്മീ-
മംദാക്ഷലക്ഷിതകടാക്ഷവിമോക്ഷഭേദൈഃ ।
തന്മംദിരസ്യ ഖലകംസകൃതാമലക്ഷ്മീ-
മുന്മാര്ജയന്നിവ വിരേജിഥ വാസുദേവ ॥4॥
ശൌരിസ്തു ധീരമുനിമംഡലചേതസോഽപി
ദൂരസ്ഥിതം വപുരുദീക്ഷ്യ നിജേക്ഷണാഭ്യാമ് ॥
ആനംദവാഷ്പപുലകോദ്ഗമഗദ്ഗദാര്ദ്ര-
സ്തുഷ്ടാവ ദൃഷ്ടിമകരംദരസം ഭവംതമ് ॥5॥
ദേവ പ്രസീദ പരപൂരുഷ താപവല്ലീ-
നിര്ലൂനദാത്രസമനേത്രകലാവിലാസിന് ।
ഖേദാനപാകുരു കൃപാഗുരുഭിഃ കടാക്ഷൈ-
രിത്യാദി തേന മുദിതേന ചിരം നുതോഽഭൂഃ ॥6॥
മാത്രാ ച നേത്രസലിലാസ്തൃതഗാത്രവല്യാ
സ്തോത്രൈരഭിഷ്ടുതഗുണഃ കരുണാലയസ്ത്വമ് ।
പ്രാചീനജന്മയുഗലം പ്രതിബോധ്യ താഭ്യാം
മാതുര്ഗിരാ ദധിഥ മാനുഷബാലവേഷമ് ॥7॥
ത്വത്പ്രേരിതസ്തദനു നംദതനൂജയാ തേ
വ്യത്യാസമാരചയിതും സ ഹി ശൂരസൂനുഃ ।
ത്വാം ഹസ്തയോരധൃത ചിത്തവിധാര്യമാര്യൈ-
രംഭോരുഹസ്ഥകലഹംസകിശോരരമ്യമ് ॥8॥
ജാതാ തദാ പശുപസദ്മനി യോഗനിദ്രാ ।
നിദ്രാവിമുദ്രിതമഥാകൃത പൌരലോകമ് ।
ത്വത്പ്രേരണാത് കിമിവ ചിത്രമചേതനൈര്യദ്-
ദ്വാരൈഃ സ്വയം വ്യഘടി സംഘടിതൈഃ സുഗാഢമ് ॥9॥
ശേഷേണ ഭൂരിഫണവാരിതവാരിണാഽഥ
സ്വൈരം പ്രദര്ശിതപഥോ മണിദീപിതേന ।
ത്വാം ധാരയന് സ ഖലു ധന്യതമഃ പ്രതസ്ഥേ
സോഽയം ത്വമീശ മമ നാശയ രോഗവേഗാന് ॥10॥