തദനു നംദമമംദശുഭാസ്പദം നൃപപുരീം കരദാനകൃതേ ഗതമ്।
സമവലോക്യ ജഗാദ ഭവത്പിതാ വിദിതകംസസഹായജനോദ്യമഃ ॥1॥
അയി സഖേ തവ ബാലകജന്മ മാം സുഖയതേഽദ്യ നിജാത്മജജന്മവത് ।
ഇതി ഭവത്പിതൃതാം വ്രജനായകേ സമധിരോപ്യ ശശംസ തമാദരാത് ॥2॥
ഇഹ ച സംത്യനിമിത്തശതാനി തേ കടകസീമ്നി തതോ ലഘു ഗമ്യതാമ് ।
ഇതി ച തദ്വചസാ വ്രജനായകോ ഭവദപായഭിയാ ദ്രുതമായയൌ ॥3॥
അവസരേ ഖലു തത്ര ച കാചന വ്രജപദേ മധുരാകൃതിരംഗനാ ।
തരലഷട്പദലാലിതകുംതലാ കപടപോതക തേ നികടം ഗതാ ॥4॥
സപദി സാ ഹൃതബാലകചേതനാ നിശിചരാന്വയജാ കില പൂതനാ ।
വ്രജവധൂഷ്വിഹ കേയമിതി ക്ഷണം വിമൃശതീഷു ഭവംതമുപാദദേ ॥5॥
ലലിതഭാവവിലാസഹൃതാത്മഭിര്യുവതിഭിഃ പ്രതിരോദ്ധുമപാരിതാ ।
സ്തനമസൌ ഭവനാംതനിഷേദുഷീ പ്രദദുഷീ ഭവതേ കപടാത്മനേ ॥5॥
സമധിരുഹ്യ തദംകമശംകിതസ്ത്വമഥ ബാലകലോപനരോഷിതഃ ।
മഹദിവാമ്രഫലം കുചമംഡലം പ്രതിചുചൂഷിഥ ദുര്വിഷദൂഷിതമ് ॥7॥
അസുഭിരേവ സമം ധയതി ത്വയി സ്തനമസൌ സ്തനിതോപമനിസ്വനാ ।
നിരപതദ്ഭയദായി നിജം വപുഃ പ്രതിഗതാ പ്രവിസാര്യ ഭുജാവുഭൌ ॥8॥
ഭയദഘോഷണഭീഷണവിഗ്രഹശ്രവണദര്ശനമോഹിതവല്ലവേ ।
വ്രജപദേ തദുരഃസ്ഥലഖേലനം നനു ഭവംതമഗൃഹ്ണത ഗോപികാഃ ॥9॥
ഭുവനമംഗലനാമഭിരേവ തേ യുവതിഭിര്ബഹുധാ കൃതരക്ഷണഃ ।
ത്വമയി വാതനികേതനനാഥ മാമഗദയന് കുരു താവകസേവകമ് ॥10॥