ഭവത്പ്രഭാവാവിദുരാ ഹി ഗോപാസ്തരുപ്രപാതാദികമത്ര ഗോഷ്ഠേ ।
അഹേതുമുത്പാതഗണം വിശംക്യ പ്രയാതുമന്യത്ര മനോ വിതേനുഃ ॥1॥
തത്രോപനംദാഭിധഗോപവര്യോ ജഗൌ ഭവത്പ്രേരണയൈവ നൂനമ് ।
ഇതഃ പ്രതീച്യാം വിപിനം മനോജ്ഞം വൃംദാവനം നാമ വിരാജതീതി ॥2॥
ബൃഹദ്വനം തത് ഖലു നംദമുഖ്യാ വിധായ ഗൌഷ്ഠീനമഥ ക്ഷണേന ।
ത്വദന്വിതത്വജ്ജനനീനിവിഷ്ടഗരിഷ്ഠയാനാനുഗതാ വിചേലുഃ ॥3॥
അനോമനോജ്ഞധ്വനിധേനുപാലീഖുരപ്രണാദാംതരതോ വധൂഭിഃ ।
ഭവദ്വിനോദാലപിതാക്ഷരാണി പ്രപീയ നാജ്ഞായത മാര്ഗദൈര്ഘ്യമ് ॥4॥
നിരീക്ഷ്യ വൃംദാവനമീശ നംദത്പ്രസൂനകുംദപ്രമുഖദ്രുമൌഘമ് ।
അമോദഥാഃ ശാദ്വലസാംദ്രലക്ഷ്മ്യാ ഹരിന്മണീകുട്ടിമപുഷ്ടശോഭമ് ॥5॥
നവാകനിര്വ്യൂഢനിവാസഭേദേഷ്വശേഷഗോപേഷു സുഖാസിതേഷു ।
വനശ്രിയം ഗോപകിശോരപാലീവിമിശ്രിതഃ പര്യഗലോകഥാസ്ത്വമ് ॥6॥
അരാലമാര്ഗാഗതനിര്മലാപാം മരാലകൂജാകൃതനര്മലാപാമ് ।
നിരംതരസ്മേരസരോജവക്ത്രാം കലിംദകന്യാം സമലോകയസ്ത്വമ് ॥7॥
മയൂരകേകാശതലോഭനീയം മയൂഖമാലാശബലം മണീനാമ് ।
വിരിംചലോകസ്പൃശമുച്ചശൃംഗൈര്ഗിരിം ച ഗോവര്ധനമൈക്ഷഥാസ്ത്വമ് ॥8॥
സമം തതോ ഗോപകുമാരകൈസ്ത്വം സമംതതോ യത്ര വനാംതമാഗാഃ ।
തതസ്തതസ്താം കുടിലാമപശ്യഃ കലിംദജാം രാഗവതീമിവൈകാമ് ॥9॥
തഥാവിധേഽസ്മിന് വിപിനേ പശവ്യേ സമുത്സുകോ വത്സഗണപ്രചാരേ ।
ചരന് സരാമോഽഥ കുമാരകൈസ്ത്വം സമീരഗേഹാധിപ പാഹി രോഗാത് ॥10॥