ത്വയി വിഹരണലോലേ ബാലജാലൈഃ പ്രലംബ-
പ്രമഥനസവിലംബേ ധേനവഃ സ്വൈരചാരാഃ ।
തൃണകുതുകനിവിഷ്ടാ ദൂരദൂരം ചരംത്യഃ
കിമപി വിപിനമൈഷീകാഖ്യമീഷാംബഭൂവുഃ ॥1॥
അനധിഗതനിദാഘക്രൌര്യവൃംദാവനാംതാത്
ബഹിരിദമുപയാതാഃ കാനനം ധേനവസ്താഃ ।
തവ വിരഹവിഷണ്ണാ ഊഷ്മലഗ്രീഷ്മതാപ-
പ്രസരവിസരദംഭസ്യാകുലാഃ സ്തംഭമാപുഃ ॥2॥
തദനു സഹ സഹായൈര്ദൂരമന്വിഷ്യ ശൌരേ
ഗലിതസരണിമുംജാരണ്യസംജാതഖേദമ് ।
പശുകുലമഭിവീക്ഷ്യ ക്ഷിപ്രമാനേതുമാരാ-
ത്ത്വയി ഗതവതി ഹീ ഹീ സര്വതോഽഗ്നിര്ജജൃംഭേ ॥3॥
സകലഹരിതി ദീപ്തേ ഘോരഭാംകാരഭീമേ
ശിഖിനി വിഹതമാര്ഗാ അര്ധദഗ്ധാ ഇവാര്താഃ ।
അഹഹ ഭുവനബംധോ പാഹി പാഹീതി സര്വേ
ശരണമുപഗതാസ്ത്വാം താപഹര്താരമേകമ് ॥4॥
അലമലമതിഭീത്യാ സര്വതോ മീലയധ്വം
ദൃശമിതി തവ വാചാ മീലിതാക്ഷേഷു തേഷു ।
ക്വ നു ദവദഹനോഽസൌ കുത്ര മുംജാടവീ സാ
സപദി വവൃതിരേ തേ ഹംത ഭാംഡീരദേശേ ॥5॥
ജയ ജയ തവ മായാ കേയമീശേതി തേഷാം
നുതിഭിരുദിതഹാസോ ബദ്ധനാനാവിലാസഃ ।
പുനരപി വിപിനാംതേ പ്രാചരഃ പാടലാദി-
പ്രസവനികരമാത്രഗ്രാഹ്യഘര്മാനുഭാവേ ॥6॥
ത്വയി വിമുഖമിവോച്ചൈസ്താപഭാരം വഹംതം
തവ ഭജനവദംതഃ പംകമുച്ഛോഷയംതമ് ।
തവ ഭുജവദുദംചദ്ഭൂരിതേജഃപ്രവാഹം
തപസമയമനൈഷീര്യാമുനേഷു സ്ഥലേഷു ॥7॥
തദനു ജലദജാലൈസ്ത്വദ്വപുസ്തുല്യഭാഭി-
ര്വികസദമലവിദ്യുത്പീതവാസോവിലാസൈഃ ।
സകലഭുവനഭാജാം ഹര്ഷദാം വര്ഷവേലാം
ക്ഷിതിധരകുഹരേഷു സ്വൈരവാസീ വ്യനൈഷീഃ ॥8॥
കുഹരതലനിവിഷ്ടം ത്വാം ഗരിഷ്ഠം ഗിരീംദ്രഃ
ശിഖികുലനവകേകാകാകുഭിഃ സ്തോത്രകാരീ ।
സ്ഫുടകുടജകദംബസ്തോമപുഷ്പാംജലിം ച
പ്രവിദധദനുഭേജേ ദേവ ഗോവര്ധനോഽസൌ ॥9॥
അഥ ശരദമുപേതാം താം ഭവദ്ഭക്തചേതോ-
വിമലസലിലപൂരാം മാനയന് കാനനേഷു ।
തൃണമമലവനാംതേ ചാരു സംചാരയന് ഗാഃ
പവനപുരപതേ ത്വം ദേഹി മേ ദേഹസൌഖ്യമ് ॥10॥