ത്വദ്വപുര്നവകലായകോമലം പ്രേമദോഹനമശേഷമോഹനമ് ।
ബ്രഹ്മ തത്ത്വപരചിന്മുദാത്മകം വീക്ഷ്യ സമ്മുമുഹുരന്വഹം സ്ത്രിയഃ ॥1॥
മന്മഥോന്മഥിതമാനസാഃ ക്രമാത്ത്വദ്വിലോകനരതാസ്തതസ്തതഃ ।
ഗോപികാസ്തവ ന സേഹിരേ ഹരേ കാനനോപഗതിമപ്യഹര്മുഖേ ॥2॥
നിര്ഗതേ ഭവതി ദത്തദൃഷ്ടയസ്ത്വദ്ഗതേന മനസാ മൃഗേക്ഷണാഃ ।
വേണുനാദമുപകര്ണ്യ ദൂരതസ്ത്വദ്വിലാസകഥയാഽഭിരേമിരേ ॥3॥
കാനനാംതമിതവാന് ഭവാനപി സ്നിഗ്ധപാദപതലേ മനോരമേ ।
വ്യത്യയാകലിതപാദമാസ്ഥിതഃ പ്രത്യപൂരയത വേണുനാലികാമ് ॥4॥
മാരബാണധുതഖേചരീകുലം നിര്വികാരപശുപക്ഷിമംഡലമ് ।
ദ്രാവണം ച ദൃഷദാമപി പ്രഭോ താവകം വ്യജനി വേണുകൂജിതമ് ॥5॥
വേണുരംധ്രതരലാംഗുലീദലം താലസംചലിതപാദപല്ലവമ് ।
തത് സ്ഥിതം തവ പരോക്ഷമപ്യഹോ സംവിചിംത്യ മുമുഹുര്വ്രജാംഗനാഃ ॥6॥
നിര്വിശംകഭവദംഗദര്ശിനീഃ ഖേചരീഃ ഖഗമൃഗാന് പശൂനപി ।
ത്വത്പദപ്രണയി കാനനം ച താഃ ധന്യധന്യമിതി നന്വമാനയന് ॥7॥
ആപിബേയമധരാമൃതം കദാ വേണുഭുക്തരസശേഷമേകദാ ।
ദൂരതോ ബത കൃതം ദുരാശയേത്യാകുലാ മുഹുരിമാഃ സമാമുഹന് ॥8॥
പ്രത്യഹം ച പുനരിത്ഥമംഗനാശ്ചിത്തയോനിജനിതാദനുഗ്രഹാത് ।
ബദ്ധരാഗവിവശാസ്ത്വയി പ്രഭോ നിത്യമാപുരിഹ കൃത്യമൂഢതാമ് ॥9॥
രാഗസ്താവജ്ജായതേ ഹി സ്വഭാവാ-
ന്മോക്ഷോപായോ യത്നതഃ സ്യാന്ന വാ സ്യാത് ।
താസാം ത്വേകം തദ്ദ്വയം ലബ്ധമാസീത്
ഭാഗ്യം ഭാഗ്യം പാഹി മാം മാരുതേശ ॥10॥