കദാചിദ്ഗോപാലാന് വിഹിതമഖസംഭാരവിഭവാന്
നിരീക്ഷ്യ ത്വം ശൌരേ മഘവമദമുദ്ധ്വംസിതുമനാഃ ।
വിജാനന്നപ്യേതാന് വിനയമൃദു നംദാദിപശുപാ-
നപൃച്ഛഃ കോ വാഽയം ജനക ഭവതാമുദ്യമ ഇതി ॥1॥
ബഭാഷേ നംദസ്ത്വാം സുത നനു വിധേയോ മഘവതോ
മഖോ വര്ഷേ വര്ഷേ സുഖയതി സ വര്ഷേണ പൃഥിവീമ് ।
നൃണാം വര്ഷായത്തം നിഖിലമുപജീവ്യം മഹിതലേ
വിശേഷാദസ്മാകം തൃണസലിലജീവാ ഹി പശവഃ ॥2॥
ഇതി ശ്രുത്വാ വാചം പിതുരയി ഭവാനാഹ സരസം
ധിഗേതന്നോ സത്യം മഘവജനിതാ വൃഷ്ടിരിതി യത് ।
അദൃഷ്ടം ജീവാനാം സൃജതി ഖലു വൃഷ്ടിം സമുചിതാം
മഹാരണ്യേ വൃക്ഷാഃ കിമിവ ബലിമിംദ്രായ ദദതേ ॥3॥
ഇദം താവത് സത്യം യദിഹ പശവോ നഃ കുലധനം
തദാജീവ്യായാസൌ ബലിരചലഭര്ത്രേ സമുചിതഃ ।
സുരേഭ്യോഽപ്യുത്കൃഷ്ടാ നനു ധരണിദേവാഃ ക്ഷിതിതലേ
തതസ്തേഽപ്യാരാധ്യാ ഇതി ജഗദിഥ ത്വം നിജജനാന് ॥4॥
ഭവദ്വാചം ശ്രുത്വാ ബഹുമതിയുതാസ്തേഽപി പശുപാഃ
ദ്വിജേംദ്രാനര്ചംതോ ബലിമദദുരുച്ചൈഃ ക്ഷിതിഭൃതേ ।
വ്യധുഃ പ്രാദക്ഷിണ്യം സുഭൃശമനമന്നാദരയുതാ-
സ്ത്വമാദശ്ശൈലാത്മാ ബലിമഖിലമാഭീരപുരതഃ ॥5॥
അവോചശ്ചൈവം താന് കിമിഹ വിതഥം മേ നിഗദിതം
ഗിരീംദ്രോ നന്വേഷ സ്വബലിമുപഭുംക്തേ സ്വവപുഷാ ।
അയം ഗോത്രോ ഗോത്രദ്വിഷി ച കുപിതേ രക്ഷിതുമലം
സമസ്താനിത്യുക്താ ജഹൃഷുരഖിലാ ഗോകുലജുഷഃ ॥6॥
പരിപ്രീതാ യാതാഃ ഖലു ഭവദുപേതാ വ്രജജുഷോ
വ്രജം യാവത്താവന്നിജമഖവിഭംഗം നിശമയന് ।
ഭവംതം ജാനന്നപ്യധികരജസാഽഽക്രാംതഹൃദയോ
ന സേഹേ ദേവേംദ്രസ്ത്വദുപരചിതാത്മോന്നതിരപി ॥7॥
മനുഷ്യത്വം യാതോ മധുഭിദപി ദേവേഷ്വവിനയം
വിധത്തേ ചേന്നഷ്ടസ്ത്രിദശസദസാം കോഽപി മഹിമാ ।
തതശ്ച ധ്വംസിഷ്യേ പശുപഹതകസ്യ ശ്രിയമിതി
പ്രവൃത്തസ്ത്വാം ജേതും സ കില മഘവാ ദുര്മദനിധിഃ ॥8॥
ത്വദാവാസം ഹംതും പ്രലയജലദാനംബരഭുവി
പ്രഹിണ്വന് ബിഭ്രാണ; കുലിശമയമഭ്രേഭഗമനഃ ।
പ്രതസ്ഥേഽന്യൈരംതര്ദഹനമരുദാദ്യൈവിംഹസിതോ
ഭവന്മായാ നൈവ ത്രിഭുവനപതേ മോഹയതി കമ് ॥9॥
സുരേംദ്രഃ ക്രുദ്ധശ്ചേത് ദ്വിജകരുണയാ ശൈലകൃപയാഽ-
പ്യനാതംകോഽസ്മാകം നിയത ഇതി വിശ്വാസ്യ പശുപാന് ।
അഹോ കിന്നായാതോ ഗിരിഭിദിതി സംചിംത്യ നിവസന്
മരുദ്ഗേഹാധീശ പ്രണുദ മുരവൈരിന് മമ ഗദാന് ॥10॥