ആലോക്യ ശൈലോദ്ധരണാദിരൂപം പ്രഭാവമുച്ചൈസ്തവ ഗോപലോകാഃ ।
വിശ്വേശ്വരം ത്വാമഭിമത്യ വിശ്വേ നംദം ഭവജ്ജാതകമന്വപൃച്ഛന് ॥1॥
ഗര്ഗോദിതോ നിര്ഗദിതോ നിജായ വര്ഗായ താതേന തവ പ്രഭാവഃ ।
പൂര്വാധികസ്ത്വയ്യനുരാഗ ഏഷാമൈധിഷ്ട താവത് ബഹുമാനഭാരഃ ॥2॥
തതോഽവമാനോദിതതത്ത്വബോധഃ സുരാധിരാജഃ സഹ ദിവ്യഗവ്യാ।
ഉപേത്യ തുഷ്ടാവ സ നഷ്ടഗര്വഃ സ്പൃഷ്ട്വാ പദാബ്ജം മണിമൌലിനാ തേ ॥3॥
സ്നേഹസ്നുതൈസ്ത്വാം സുരഭിഃ പയോഭിര്ഗോവിംദനാമാംകിതമഭ്യഷിംചത് ।
ഐരാവതോപാഹൃതദിവ്യഗംഗാപാഥോഭിരിംദ്രോഽപി ച ജാതഹര്ഷഃ ॥4॥
ജഗത്ത്രയേശേ ത്വയി ഗോകുലേശേ തഥാഽഭിഷിക്തേ സതി ഗോപവാടഃ ।
നാകേഽപി വൈകുംഠപദേഽപ്യലഭ്യാം ശ്രിയം പ്രപേദേ ഭവതഃ പ്രഭാവാത് ॥5॥
കദാചിദംതര്യമുനം പ്രഭാതേ സ്നായന് പിതാ വാരുണപൂരുഷേണ ।
നീതസ്തമാനേതുമഗാഃ പുരീം ത്വം താം വാരുണീം കാരണമര്ത്യരൂപഃ ॥6॥
സസംഭ്രമം തേന ജലാധിപേന പ്രപൂജിതസ്ത്വം പ്രതിഗൃഹ്യ താതമ് ।
ഉപാഗതസ്തത്ക്ഷണമാത്മഗേഹം പിതാഽവദത്തച്ചരിതം നിജേഭ്യഃ ॥7॥
ഹരിം വിനിശ്ചിത്യ ഭവംതമേതാന് ഭവത്പദാലോകനബദ്ധതൃഷ്ണാന് ॥
നിരീക്ഷ്യ വിഷ്ണോ പരമം പദം തദ്ദുരാപമന്യൈസ്ത്വമദീദൃശസ്താന് ॥8॥
സ്ഫുരത്പരാനംദരസപ്രവാഹപ്രപൂര്ണകൈവല്യമഹാപയോധൌ ।
ചിരം നിമഗ്നാഃ ഖലു ഗോപസംഘാസ്ത്വയൈവ ഭൂമന് പുനരുദ്ധൃതാസ്തേ ॥9॥
കരബദരവദേവം ദേവ കുത്രാവതാരേ
നിജപദമനവാപ്യം ദര്ശിതം ഭക്തിഭാജാമ് ।
തദിഹ പശുപരൂപീ ത്വം ഹി സാക്ഷാത് പരാത്മാ
പവനപുരനിവാസിന് പാഹി മാമാമയേഭ്യഃ ॥10॥