നിശമയ്യ തവാഥ യാനവാര്താം ഭൃശമാര്താഃ പശുപാലബാലികാസ്താഃ ।
കിമിദം കിമിദം കഥം ന്വിതീമാഃ സമവേതാഃ പരിദേവിതാന്യകുര്വന് ॥1॥
കരുണാനിധിരേഷ നംദസൂനുഃ കഥമസ്മാന് വിസൃജേദനന്യനാഥാഃ ।
ബത നഃ കിമു ദൈവമേവമാസീദിതി താസ്ത്വദ്ഗതമാനസാ വിലേപുഃ ॥2॥
ചരമപ്രഹരേ പ്രതിഷ്ഠമാനഃ സഹ പിത്രാ നിജമിത്രമംഡലൈശ്ച ।
പരിതാപഭരം നിതംബിനീനാം ശമയിഷ്യന് വ്യമുചഃ സഖായമേകമ് ॥3॥
അചിരാദുപയാമി സന്നിധിം വോ ഭവിതാ സാധു മയൈവ സംഗമശ്രീഃ ।
അമൃതാംബുനിധൌ നിമജ്ജയിഷ്യേ ദ്രുതമിത്യാശ്വസിതാ വധൂരകാര്ഷീഃ ॥4॥
സവിഷാദഭരം സയാച്ഞമുച്ചൈഃ അതിദൂരം വനിതാഭിരീക്ഷ്യമാണഃ ।
മൃദു തദ്ദിശി പാതയന്നപാംഗാന് സബലോഽക്രൂരരഥേന നിര്ഗതോഽഭൂഃ ॥5॥
അനസാ ബഹുലേന വല്ലവാനാം മനസാ ചാനുഗതോഽഥ വല്ലഭാനാമ് ।
വനമാര്തമൃഗം വിഷണ്ണവൃക്ഷം സമതീതോ യമുനാതടീമയാസീഃ ॥6॥
നിയമായ നിമജ്യ വാരിണി ത്വാമഭിവീക്ഷ്യാഥ രഥേഽപി ഗാംദിനേയഃ ।
വിവശോഽജനി കിം ന്വിദം വിഭോസ്തേ നനു ചിത്രം ത്വവലോകനം സമംതാത് ॥7॥
പുനരേഷ നിമജ്യ പുണ്യശാലീ പുരുഷം ത്വാം പരമം ഭുജംഗഭോഗേ ।
അരികംബുഗദാംബുജൈഃ സ്ഫുരംതം സുരസിദ്ധൌഘപരീതമാലുലോകേ ॥8॥
സ തദാ പരമാത്മസൌഖ്യസിംധൌ വിനിമഗ്നഃ പ്രണുവന് പ്രകാരഭേദൈഃ ।
അവിലോക്യ പുനശ്ച ഹര്ഷസിംധോരനുവൃത്ത്യാ പുലകാവൃതോ യയൌ ത്വാമ് ॥9॥
കിമു ശീതലിമാ മഹാന് ജലേ യത് പുലകോഽസാവിതി ചോദിതേന തേന ।
അതിഹര്ഷനിരുത്തരേണ സാര്ധം രഥവാസീ പവനേശ പാഹി മാം ത്വമ് ॥10॥