പ്രാതഃ സംത്രസ്തഭോജക്ഷിതിപതിവചസാ പ്രസ്തുതേ മല്ലതൂര്യേ
സംഘേ രാജ്ഞാം ച മംചാനഭിയയുഷി ഗതേ നംദഗോപേഽപി ഹര്മ്യമ് ।
കംസേ സൌധാധിരൂഢേ ത്വമപി സഹബലഃ സാനുഗശ്ചാരുവേഷോ
രംഗദ്വാരം ഗതോഽഭൂഃ കുപിതകുവലയാപീഡനാഗാവലീഢമ് ॥1॥

പാപിഷ്ഠാപേഹി മാര്ഗാദ്ദ്രുതമിതി വചസാ നിഷ്ഠുരക്രുദ്ധബുദ്ധേ-
രംബഷ്ഠസ്യ പ്രണോദാദധികജവജുഷാ ഹസ്തിനാ ഗൃഹ്യമാണഃ ।
കേലീമുക്തോഽഥ ഗോപീകുചകലശചിരസ്പര്ധിനം കുംഭമസ്യ
വ്യാഹത്യാലീയഥാസ്ത്വം ചരണഭുവി പുനര്നിര്ഗതോ വല്ഗുഹാസീ ॥2॥

ഹസ്തപ്രാപ്യോഽപ്യഗമ്യോ ഝടിതി മുനിജനസ്യേവ ധാവന് ഗജേംദ്രം
ക്രീഡന്നാപാത്യ ഭൂമൌ പുനരഭിപതതസ്തസ്യ ദംതം സജീവമ് ।
മൂലാദുന്മൂല്യ തന്മൂലഗമഹിതമഹാമൌക്തികാന്യാത്മമിത്രേ
പ്രാദാസ്ത്വം ഹാരമേഭിര്ലലിതവിരചിതം രാധികായൈ ദിശേതി ॥3॥

ഗൃഹ്ണാനം ദംതമംസേ യുതമഥ ഹലിനാ രംഗമംഗാവിശംതം
ത്വാം മംഗല്യാംഗഭംഗീരഭസഹൃതമനോലോചനാ വീക്ഷ്യ ലോകാഃ ।
ഹംഹോ ധന്യോ ഹി നംദോ നഹി നഹി പശുപാലാംഗനാ നോ യശോദാ
നോ നോ ധന്യേക്ഷണാഃ സ്മസ്ത്രിജഗതി വയമേവേതി സര്വേ ശശംസുഃ ॥4॥

പൂര്ണം ബ്രഹ്മൈവ സാക്ഷാന്നിരവധി പരമാനംദസാംദ്രപ്രകാശം
ഗോപേശു ത്വം വ്യലാസീര്ന ഖലു ബഹുജനൈസ്താവദാവേദിതോഽഭൂഃ ।
ദൃഷ്ട്വാഽഥ ത്വാം തദേദംപ്രഥമമുപഗതേ പുണ്യകാലേ ജനൌഘാഃ
പൂര്ണാനംദാ വിപാപാഃ സരസമഭിജഗുസ്ത്വത്കൃതാനി സ്മൃതാനി ॥5॥

ചാണൂരോ മല്ലവീരസ്തദനു നൃപഗിരാ മുഷ്ടികോ മുഷ്ടിശാലീ
ത്വാം രാമം ചാഭിപേദേ ഝടഝടിതി മിഥോ മുഷ്ടിപാതാതിരൂക്ഷമ് ।
ഉത്പാതാപാതനാകര്ഷണവിവിധരണാന്യാസതാം തത്ര ചിത്രം
മൃത്യോഃ പ്രാഗേവ മല്ലപ്രഭുരഗമദയം ഭൂരിശോ ബംധമോക്ഷാന് ॥6॥

ഹാ ധിക് കഷ്ടം കുമാരൌ സുലലിതവപുഷൌ മല്ലവീരൌ കഠോരൌ
ന ദ്രക്ഷ്യാമോ വ്രജാമസ്ത്വരിതമിതി ജനേ ഭാഷമാണേ തദാനീമ് ।
ചാണൂരം തം കരോദ്ഭ്രാമണവിഗലദസും പോഥയാമാസിഥോര്വ്യാം
പിഷ്ടോഽഭൂന്മുഷ്ടികോഽപി ദ്രുതമഥ ഹലിനാ നഷ്ടശിഷ്ടൈര്ദധാവേ ॥7॥

കംസ സംവാര്യ തൂര്യം ഖലമതിരവിദന് കാര്യമാര്യാന് പിതൃംസ്താ-
നാഹംതും വ്യാപ്തമൂര്തേസ്തവ ച സമശിഷദ്ദൂരമുത്സാരണായ ।
രുഷ്ടോ ദുഷ്ടോക്തിഭിസ്ത്വം ഗരുഡ ഇവ ഗിരിം മംചമംചന്നുദംചത്-
ഖഡ്ഗവ്യാവല്ഗദുസ്സംഗ്രഹമപി ച ഹഠാത് പ്രാഗ്രഹീരൌഗ്രസേനിമ് ॥8॥

സദ്യോ നിഷ്പിഷ്ടസംധിം ഭുവി നരപതിമാപാത്യ തസ്യോപരിഷ്ടാ-
ത്ത്വയ്യാപാത്യേ തദൈവ ത്വദുപരി പതിതാ നാകിനാം പുഷ്പവൃഷ്ടിഃ ।
കിം കിം ബ്രൂമസ്തദാനീം സതതമപി ഭിയാ ത്വദ്ഗതാത്മാ സ ഭേജേ
സായുജ്യം ത്വദ്വധോത്ഥാ പരമ പരമിയം വാസനാ കാലനേമേഃ ॥9॥

തദ്ഭ്രാതൃനഷ്ട പിഷ്ട്വാ ദ്രുതമഥ പിതരൌ സന്നമന്നുഗ്രസേനം
കൃത്വാ രാജാനമുച്ചൈര്യദുകുലമഖിലം മോദയന് കാമദാനൈഃ ।
ഭക്താനാമുത്തമം ചോദ്ധവമമരഗുരോരാപ്തനീതിം സഖായം
ലബ്ധ്വാ തുഷ്ടോ നഗര്യാം പവനപുരപതേ രുംധി മേ സര്വരോഗാന് ॥10॥