ത്രിദിവവര്ധകിവര്ധിതകൌശലം ത്രിദശദത്തസമസ്തവിഭൂതിമത് ।
ജലധിമധ്യഗതം ത്വമഭൂഷയോ നവപുരം വപുരംചിതരോചിഷാ ॥1॥
ദദുഷി രേവതഭൂഭൃതി രേവതീം ഹലഭൃതേ തനയാം വിധിശാസനാത് ।
മഹിതമുത്സവഘോഷമപൂപുഷഃ സമുദിതൈര്മുദിതൈഃ സഹ യാദവൈഃ ॥2॥
അഥ വിദര്ഭസുതാം ഖലു രുക്മിണീം പ്രണയിനീം ത്വയി ദേവ സഹോദരഃ ।
സ്വയമദിത്സത ചേദിമഹീഭുജേ സ്വതമസാ തമസാധുമുപാശ്രയന് ॥3॥
ചിരധൃതപ്രണയാ ത്വയി ബാലികാ സപദി കാംക്ഷിതഭംഗസമാകുലാ ।
തവ നിവേദയിതും ദ്വിജമാദിശത് സ്വകദനം കദനംഗവിനിര്മിതമ് ॥4॥
ദ്വിജസുതോഽപി ച തൂര്ണമുപായയൌ തവ പുരം ഹി ദുരാശദുരാസദമ് ।
മുദമവാപ ച സാദരപൂജിതഃ സ ഭവതാ ഭവതാപഹൃതാ സ്വയമ് ॥5॥
സ ച ഭവംതമവോചത കുംഡിനേ നൃപസുതാ ഖലു രാജതി രുക്മിണീ ।
ത്വയി സമുത്സുകയാ നിജധീരതാരഹിതയാ ഹി തയാ പ്രഹിതോഽസ്മ്യഹമ് ॥6॥
തവ ഹൃതാഽസ്മി പുരൈവ ഗുണൈരഹം ഹരതി മാം കില ചേദിനൃപോഽധുനാ ।
അയി കൃപാലയ പാലയ മാമിതി പ്രജഗദേ ജഗദേകപതേ തയാ ॥7॥
അശരണാം യദി മാം ത്വമുപേക്ഷസേ സപദി ജീവിതമേവ ജഹാമ്യഹമ് ।
ഇതി ഗിരാ സുതനോരതനോത് ഭൃശം സുഹൃദയം ഹൃദയം തവ കാതരമ് ॥8॥
അകഥയസ്ത്വമഥൈനമയേ സഖേ തദധികാ മമ മന്മഥവേദനാ ।
നൃപസമക്ഷമുപേത്യ ഹരാമ്യഹം തദയി താം ദയിതാമസിതേക്ഷണാമ് ॥9॥
പ്രമുദിതേന ച തേന സമം തദാ രഥഗതോ ലഘു കുംഡിനമേയിവാന് ।
ഗുരുമരുത്പുരനായക മേ ഭവാന് വിതനുതാം തനുതാം നിഖിലാപദാമ് ॥10॥