ഏവം താവത് പ്രാകൃതപ്രക്ഷയാംതേ
ബ്രാഹ്മേ കല്പേ ഹ്യാദിമേ ലബ്ധജന്മാ ।
ബ്രഹ്മാ ഭൂയസ്ത്വത്ത ഏവാപ്യ വേദാന്
സൃഷ്ടിം ചക്രേ പൂര്വകല്പോപമാനാമ് ॥1॥
സോഽയം ചതുര്യുഗസഹസ്രമിതാന്യഹാനി
താവന്മിതാശ്ച രജനീര്ബഹുശോ നിനായ ।
നിദ്രാത്യസൌ ത്വയി നിലീയ സമം സ്വസൃഷ്ടൈ-
ര്നൈമിത്തികപ്രലയമാഹുരതോഽസ്യ രാത്രിമ് ॥2॥
അസ്മാദൃശാം പുനരഹര്മുഖകൃത്യതുല്യാം
സൃഷ്ടിം കരോത്യനുദിനം സ ഭവത്പ്രസാദാത് ।
പ്രാഗ്ബ്രാഹ്മകല്പജനുഷാം ച പരായുഷാം തു
സുപ്തപ്രബോധനസമാസ്തി തദാഽപി സൃഷ്ടിഃ ॥3॥
പംചാശദബ്ദമധുനാ സ്വവയോര്ധരൂപ-
മേകം പരാര്ധമതിവൃത്യ ഹി വര്തതേഽസൌ ।
തത്രാംത്യരാത്രിജനിതാന് കഥയാമി ഭൂമന്
പശ്ചാദ്ദിനാവതരണേ ച ഭവദ്വിലാസാന് ॥4॥
ദിനാവസാനേഽഥ സരോജയോനിഃ
സുഷുപ്തികാമസ്ത്വയി സന്നിലില്യേ ।
ജഗംതി ച ത്വജ്ജഠരം സമീയു-
സ്തദേദമേകാര്ണവമാസ വിശ്വമ് ॥5॥
തവൈവ വേഷേ ഫണിരാജി ശേഷേ
ജലൈകശേഷേ ഭുവനേ സ്മ ശേഷേ ।
ആനംദസാംദ്രാനുഭവസ്വരൂപഃ
സ്വയോഗനിദ്രാപരിമുദ്രിതാത്മാ ॥6॥
കാലാഖ്യശക്തിം പ്രലയാവസാനേ
പ്രബോധയേത്യാദിശതാ കിലാദൌ ।
ത്വയാ പ്രസുപ്തം പരിസുപ്തശക്തി-
വ്രജേന തത്രാഖിലജീവധാമ്നാ ॥7॥
ചതുര്യുഗാണാം ച സഹസ്രമേവം
ത്വയി പ്രസുപ്തേ പുനരദ്വിതീയേ ।
കാലാഖ്യശക്തിഃ പ്രഥമപ്രബുദ്ധാ
പ്രാബോധയത്ത്വാം കില വിശ്വനാഥ ॥8॥
വിബുധ്യ ച ത്വം ജലഗര്ഭശായിന്
വിലോക്യ ലോകാനഖിലാന് പ്രലീനാന് ।
തേഷ്വേവ സൂക്ഷ്മാത്മതയാ നിജാംതഃ –
സ്ഥിതേഷു വിശ്വേഷു ദദാഥ ദൃഷ്ടിമ് ॥9॥
തതസ്ത്വദീയാദയി നാഭിരംധ്രാ-
ദുദംചിതം കിംചന ദിവ്യപദ്മമ് ।
നിലീനനിശ്ശേഷപദാര്ഥമാലാ-
സംക്ഷേപരൂപം മുകുലായമാനമ് ॥10॥
തദേതദംഭോരുഹകുഡ്മലം തേ
കലേവരാത് തോയപഥേ പ്രരൂഢമ് ।
ബഹിര്നിരീതം പരിതഃ സ്ഫുരദ്ഭിഃ
സ്വധാമഭിര്ധ്വാംതമലം ന്യകൃംതത് ॥11॥
സംഫുല്ലപത്രേ നിതരാം വിചിത്രേ
തസ്മിന് ഭവദ്വീര്യധൃതേ സരോജേ ।
സ പദ്മജന്മാ വിധിരാവിരാസീത്
സ്വയംപ്രബുദ്ധാഖിലവേദരാശിഃ ॥12॥
അസ്മിന് പരാത്മന് നനു പാദ്മകല്പേ
ത്വമിത്ഥമുത്ഥാപിതപദ്മയോനിഃ ।
അനംതഭൂമാ മമ രോഗരാശിം
നിരുംധി വാതാലയവാസ വിഷ്ണോ ॥13॥