പ്രാഗേവാചാര്യപുത്രാഹൃതിനിശമനയാ സ്വീയഷട്സൂനുവീക്ഷാം
കാംക്ഷംത്യാ മാതുരുക്ത്യാ സുതലഭുവി ബലിം പ്രാപ്യ തേനാര്ചിതസ്ത്വമ് ।
ധാതുഃ ശാപാദ്ധിരണ്യാന്വിതകശിപുഭവാന് ശൌരിജാന് കംസഭഗ്നാ-
നാനീയൈനാന് പ്രദര്ശ്യ സ്വപദമനയഥാഃ പൂര്വപുത്രാന് മരീചേഃ ॥1॥
ശ്രുതദേവ ഇതി ശ്രുതം ദ്വിജേംദ്രം
ബഹുലാശ്വം നൃപതിം ച ഭക്തിപൂര്ണമ് ।
യുഗപത്ത്വമനുഗ്രഹീതുകാമോ
മിഥിലാം പ്രാപിഥം താപസൈഃ സമേതഃ ॥2॥
ഗച്ഛന് ദ്വിമൂര്തിരുഭയോര്യുഗപന്നികേത-
മേകേന ഭൂരിവിഭവൈര്വിഹിതോപചാരഃ ।
അന്യേന തദ്ദിനഭൃതൈശ്ച ഫലൌദനാദ്യൈ-
സ്തുല്യം പ്രസേദിഥ ദദഥ ച മുക്തിമാഭ്യാമ് ॥3॥
ഭൂയോഽഥ ദ്വാരവത്യാം ദ്വിജതനയമൃതിം തത്പ്രലാപാനപി ത്വമ്
കോ വാ ദൈവം നിരുംധ്യാദിതി കില കഥയന് വിശ്വവോഢാപ്യസോഢാഃ ।
ജിഷ്ണോര്ഗര്വം വിനേതും ത്വയി മനുജധിയാ കുംഠിതാം ചാസ്യ ബുദ്ധിം
തത്ത്വാരൂഢാം വിധാതും പരമതമപദപ്രേക്ഷണേനേതി മന്യേ ॥4॥
നഷ്ടാ അഷ്ടാസ്യ പുത്രാഃ പുനരപി തവ തൂപേക്ഷയാ കഷ്ടവാദഃ
സ്പഷ്ടോ ജാതോ ജനാനാമഥ തദവസരേ ദ്വാരകാമാപ പാര്ഥഃ ।
മൈത്ര്യാ തത്രോഷിതോഽസൌ നവമസുതമൃതൌ വിപ്രവര്യപ്രരോദം
ശ്രുത്വാ ചക്രേ പ്രതിജ്ഞാമനുപഹൃതസുതഃ സന്നിവേക്ഷ്യേ കൃശാനുമ് ॥5॥
മാനീ സ ത്വാമപൃഷ്ട്വാ ദ്വിജനിലയഗതോ ബാണജാലൈര്മഹാസ്ത്രൈ
രുംധാനഃ സൂതിഗേഹം പുനരപി സഹസാ ദൃഷ്ടനഷ്ടേ കുമാരേ ।
യാമ്യാമൈംദ്രീം തഥാഽന്യാഃ സുരവരനഗരീര്വിദ്യയാഽഽസാദ്യ സദ്യോ
മോഘോദ്യോഗഃ പതിഷ്യന് ഹുതഭുജി ഭവതാ സസ്മിതം വാരിതോഽഭൂത് ॥6॥
സാര്ധം തേന പ്രതീചീം ദിശമതിജവിനാ സ്യംദനേനാഭിയാതോ
ലോകാലോകം വ്യതീതസ്തിമിരഭരമഥോ ചക്രധാമ്നാ നിരുംധന് ।
ചക്രാംശുക്ലിഷ്ടദൃഷ്ടിം സ്ഥിതമഥ വിജയം പശ്യ പശ്യേതി വാരാം
പാരേ ത്വം പ്രാദദര്ശഃ കിമപി ഹി തമസാം ദൂരദൂരം പദം തേ ॥7॥
തത്രാസീനം ഭുജംഗാധിപശയനതലേ ദിവ്യഭൂഷായുധാദ്യൈ-
രാവീതം പീതചേലം പ്രതിനവജലദശ്യാമലം ശ്രീമദംഗമ് ।
മൂര്തീനാമീശിതാരം പരമിഹ തിസൃണാമേകമര്ഥം ശ്രുതീനാം
ത്വാമേവ ത്വം പരാത്മന് പ്രിയസഖസഹിതോ നേമിഥ ക്ഷേമരൂപമ് ॥8॥
യുവാം മാമേവ ദ്വാവധികവിവൃതാംതര്ഹിതതയാ
വിഭിന്നൌ സംദ്രഷ്ടും സ്വയമഹമഹാര്ഷം ദ്വിജസുതാന് ।
നയേതം ദ്രാഗേതാനിതി ഖലു വിതീര്ണാന് പുനരമൂന്
ദ്വിജായാദായാദാഃ പ്രണുതമഹിമാ പാംഡുജനുഷാ ॥9॥
ഏവം നാനാവിഹാരൈര്ജഗദഭിരമയന് വൃഷ്ണിവംശം പ്രപുഷ്ണ-
ന്നീജാനോ യജ്ഞഭേദൈരതുലവിഹൃതിഭിഃ പ്രീണയന്നേണനേത്രാഃ ।
ഭൂഭാരക്ഷേപദംഭാത് പദകമലജുഷാം മോക്ഷണായാവതീര്ണഃ
പൂര്ണം ബ്രഹ്മൈവ സാക്ഷാദ്യദുഷു മനുജതാരൂഷിതസ്ത്വം വ്യലാസീഃ ॥10॥
പ്രായേണ ദ്വാരവത്യാമവൃതദയി തദാ നാരദസ്ത്വദ്രസാര്ദ്ര-
സ്തസ്മാല്ലേഭേ കദാചിത്ഖലു സുകൃതനിധിസ്ത്വത്പിതാ തത്ത്വബോധമ് ।
ഭക്താനാമഗ്രയായീ സ ച ഖലു മതിമാനുദ്ധവസ്ത്വത്ത ഏവ
പ്രാപ്തോ വിജ്ഞാനസാരം സ കില ജനഹിതായാധുനാഽഽസ്തേ ബദര്യാമ് ॥11॥
സോഽയം കൃഷ്ണാവതാരോ ജയതി തവ വിഭോ യത്ര സൌഹാര്ദഭീതി-
സ്നേഹദ്വേഷാനുരാഗപ്രഭൃതിഭിരതുലൈരശ്രമൈര്യോഗഭേദൈഃ ।
ആര്തിം തീര്ത്വാ സമസ്താമമൃതപദമഗുസ്സര്വതഃ സര്വലോകാഃ
സ ത്വം വിശ്വാര്തിശാംത്യൈ പവനപുരപതേ ഭക്തിപൂര്ത്യൈ ച ഭൂയാഃ ॥12॥