രമാജാനേ ജാനേ യദിഹ തവ ഭക്തേഷു വിഭവോ
ന സദ്യസ്സംപദ്യസ്തദിഹ മദകൃത്ത്വാദശമിനാമ് ।
പ്രശാംതിം കൃത്വൈവ പ്രദിശസി തതഃ കാമമഖിലം
പ്രശാംതേഷു ക്ഷിപ്രം ന ഖലു ഭവദീയേ ച്യുതികഥാ ॥1॥
സദ്യഃ പ്രസാദരുഷിതാന് വിധിശംകരാദീന്
കേചിദ്വിഭോ നിജഗുണാനുഗുണം ഭജംതഃ ।
ഭ്രഷ്ടാ ഭവംതി ബത കഷ്ടമദീര്ഘദൃഷ്ട്യാ
സ്പഷ്ടം വൃകാസുര ഉദാഹരണം കിലാസ്മിന് ॥2॥
ശകുനിജഃ സ തു നാരദമേകദാ
ത്വരിതതോഷമപൃച്ഛദധീശ്വരമ് ।
സ ച ദിദേശ ഗിരീശമുപാസിതും
ന തു ഭവംതമബംധുമസാധുഷു ॥3॥
തപസ്തപ്ത്വാ ഘോരം സ ഖലു കുപിതഃ സപ്തമദിനേ
ശിരഃ ഛിത്വാ സദ്യഃ പുരഹരമുപസ്ഥാപ്യ പുരതഃ ।
അതിക്ഷുദ്രം രൌദ്രം ശിരസി കരദാനേന നിധനം
ജഗന്നാഥാദ്വവ്രേ ഭവതി വിമുഖാനാം ക്വ ശുഭധീഃ ॥4॥
മോക്താരം ബംധമുക്തോ ഹരിണപതിരിവ പ്രാദ്രവത്സോഽഥ രുദ്രം
ദൈത്യാത് ഭീത്യാ സ്മ ദേവോ ദിശി ദിശി വലതേ പൃഷ്ഠതോ ദത്തദൃഷ്ടിഃ ।
തൂഷ്ണീകേ സര്വലോകേ തവ പദമധിരോക്ഷ്യംതമുദ്വീക്ഷ്യ ശര്വം
ദൂരാദേവാഗ്രതസ്ത്വം പടുവടുവപുഷാ തസ്ഥിഷേ ദാനവായ ॥5॥
ഭദ്രം തേ ശാകുനേയ ഭ്രമസി കിമധുനാ ത്വം പിശാചസ്യ വാചാ
സംദേഹശ്ചേന്മദുക്തൌ തവ കിമു ന കരോഷ്യംഗുലീമംഗമൌലൌ ।
ഇത്ഥം ത്വദ്വാക്യമൂഢഃ ശിരസി കൃതകരഃ സോഽപതച്ഛിന്നപാതം
ഭ്രംശോ ഹ്യേവം പരോപാസിതുരപി ച ഗതിഃ ശൂലിനോഽപി ത്വമേവ ॥6॥
ഭൃഗും കില സരസ്വതീനികടവാസിനസ്താപസാ-
സ്ത്രിമൂര്തിഷു സമാദിശന്നധികസത്ത്വതാം വേദിതുമ് ।
അയം പുനരനാദരാദുദിതരുദ്ധരോഷേ വിധൌ
ഹരേഽപി ച ജിഹിംസിഷൌ ഗിരിജയാ ധൃതേ ത്വാമഗാത് ॥7॥
സുപ്തം രമാംകഭുവി പംകജലോചനം ത്വാം
വിപ്രേ വിനിഘ്നതി പദേന മുദോത്ഥിതസ്ത്വമ് ।
സര്വം ക്ഷമസ്വ മുനിവര്യ ഭവേത് സദാ മേ
ത്വത്പാദചിന്ഹമിഹ ഭൂഷണമിത്യവാദീഃ ॥8॥
നിശ്ചിത്യ തേ ച സുദൃഢം ത്വയി ബദ്ധഭാവാഃ
സാരസ്വതാ മുനിവരാ ദധിരേ വിമോക്ഷമ് ।
ത്വാമേവമച്യുത പുനശ്ച്യുതിദോഷഹീനം
സത്ത്വോച്ചയൈകതനുമേവ വയം ഭജാമഃ ॥9॥
ജഗത്സൃഷ്ട്യാദൌ ത്വാം നിഗമനിവഹൈര്വംദിഭിരിവ
സ്തുതം വിഷ്ണോ സച്ചിത്പരമരസനിര്ദ്വൈതവപുഷമ് ।
പരാത്മാനം ഭൂമന് പശുപവനിതാഭാഗ്യനിവഹം
പരിതാപശ്രാംത്യൈ പവനപുരവാസിന് പരിഭജേ ॥10॥