വൃകഭൃഗുമുനിമോഹിന്യംബരീഷാദിവൃത്തേ-
ഷ്വയി തവ ഹി മഹത്ത്വം സര്വശര്വാദിജൈത്രമ് ।
സ്ഥിതമിഹ പരമാത്മന് നിഷ്കലാര്വാഗഭിന്നം
കിമപി യദവഭാതം തദ്ധി രൂപം തവൈവ ॥1॥
മൂര്തിത്രയേശ്വരസദാശിവപംചകം യത്
പ്രാഹുഃ പരാത്മവപുരേവ സദാശിവോഽസ്മിന് ।
തത്രേശ്വരസ്തു സ വികുംഠപദസ്ത്വമേവ
ത്രിത്വം പുനര്ഭജസി സത്യപദേ ത്രിഭാഗേ ॥2॥
തത്രാപി സാത്ത്വികതനും തവ വിഷ്ണുമാഹു-
ര്ധാതാ തു സത്ത്വവിരലോ രജസൈവ പൂര്ണഃ ।
സത്ത്വോത്കടത്വമപി ചാസ്തി തമോവികാര-
ചേഷ്ടാദികംച തവ ശംകരനാമ്നി മൂര്തൌ ॥3॥
തം ച ത്രിമൂര്ത്യതിഗതം പരപൂരുഷം ത്വാം
ശര്വാത്മനാപി ഖലു സര്വമയത്വഹേതോഃ ।
ശംസംത്യുപാസനവിധൌ തദപി സ്വതസ്തു
ത്വദ്രൂപമിത്യതിദൃഢം ബഹു നഃ പ്രമാണമ് ॥4॥
ശ്രീശംകരോഽപി ഭഗവാന് സകലേഷു താവ-
ത്ത്വാമേവ മാനയതി യോ ന ഹി പക്ഷപാതീ ।
ത്വന്നിഷ്ഠമേവ സ ഹി നാമസഹസ്രകാദി
വ്യാഖ്യാത് ഭവത്സ്തുതിപരശ്ച ഗതിം ഗതോഽംതേ ॥5॥
മൂര്തിത്രയാതിഗമുവാച ച മംത്രശാസ്ത്ര-
സ്യാദൌ കലായസുഷമം സകലേശ്വരം ത്വാമ് ।
ധ്യാനം ച നിഷ്കലമസൌ പ്രണവേ ഖലൂക്ത്വാ
ത്വാമേവ തത്ര സകലം നിജഗാദ നാന്യമ് ॥6॥
സമസ്തസാരേ ച പുരാണസംഗ്രഹേ
വിസംശയം ത്വന്മഹിമൈവ വര്ണ്യതേ ।
ത്രിമൂര്തിയുക്സത്യപദത്രിഭാഗതഃ
പരം പദം തേ കഥിതം ന ശൂലിനഃ ॥7॥
യത് ബ്രാഹ്മകല്പ ഇഹ ഭാഗവതദ്വിതീയ-
സ്കംധോദിതം വപുരനാവൃതമീശ ധാത്രേ ।
തസ്യൈവ നാമ ഹരിശര്വമുഖം ജഗാദ
ശ്രീമാധവഃ ശിവപരോഽപി പുരാണസാരേ ॥8॥
യേ സ്വപ്രകൃത്യനുഗുണാ ഗിരിശം ഭജംതേ
തേഷാം ഫലം ഹി ദൃഢയൈവ തദീയഭക്ത്യാ।
വ്യാസോ ഹി തേന കൃതവാനധികാരിഹേതോഃ
സ്കംദാദികേഷു തവ ഹാനിവചോഽര്ഥവാദൈഃ ॥9॥
ഭൂതാര്ഥകീര്തിരനുവാദവിരുദ്ധവാദൌ
ത്രേധാര്ഥവാദഗതയഃ ഖലു രോചനാര്ഥാഃ ।
സ്കാംദാദികേഷു ബഹവോഽത്ര വിരുദ്ധവാദാ-
സ്ത്വത്താമസത്വപരിഭൂത്യുപശിക്ഷണാദ്യാഃ ॥10॥
യത് കിംചിദപ്യവിദുഷാഽപി വിഭോ മയോക്തം
തന്മംത്രശാസ്ത്രവചനാദ്യഭിദൃഷ്ടമേവ ।
വ്യാസോക്തിസാരമയഭാഗവതോപഗീത
ക്ലേശാന് വിധൂയ കുരു ഭക്തിഭരം പരാത്മന് ॥11॥